Vrijdag 23 juni: literaire middag tussen onze boekenbergen. Aanvang 16:00 uur. Met blues-muziek en borrel.

Niet ver van Colette bevindt zich Theater de Regentes. Nu een culturele parel in de Weimarstraat, maar menig Hagenaar kan zich nog goed herinneren dat hier vroeger gezwommen werd. Haags historicus en buurtgenoot Bert Alers schreef voor het 100-jarige jubileum van De Regentes het boek ‘van water naar theater’. Op vrijdag 23 juni gaat hij hierover in gesprek met Marko Fehres van Colette.

Bert Alers vertelt over de bijzondere geschiedenis van het gebouw en hoe hij die geschiedenis boven water haalde. Het boek kwam midden in de coronaperiode uit en kon toen niet de aandacht krijgen die het verdient. De boekpresentatie gaat in reprise bij Colette! Na afloop spelen de heren samen een bluesje op de gitaar.

‘Van water naar theater’ won de tweejaarlijkse Die Haghe Prijs voor het beste boek over de geschiedenis van Den Haag.

De gemiddelde Nederlander neemt steeds meer ruimte in op de gevoelige plaat en als je des zomers een shot wil zonder tattoos dan moet je lang zoeken. Deze woorden tekenden we op uit de mond van gelauwerd fotograaf Roel Visser die al jaren de gewone Nederlander volgt met zijn lens. Dit keer was Colette het decor van de presentatie van zijn nieuwste ‘stand van het land’, Kijk ons nou. In het boek worden we geconfronteerd met de alledaagse Nederlander met al zijn wonderlijke hobbies en trekjes. En inderdaad, veel dikke mensen en plakplaatjes. In het boek is een zorgvuldig beeld opgebouwd van ons ontzettend gave land waar snelle jongens in pak met de telefoon aan hun oor achteloos langs de daklozen benen.

Niemand minder dan Tim ’s Jongers, de directeur van de Wiardi Beckman Stichting, nam het eerste exemplar boek in ontvangst. ‘S Jongers probeert met zijn unieke, persoonlijk doorleefde verhaal over armoede de sociaaldemocratie in ere te herstellen. Als geen ander kent hij dus, met de lichte outsiderblik van een Vlaming in den vreemde, de Nederlanders die in het boek op de gevoelige plaat zijn gezet. En vooral: hoe al die verschillende soorten Nederlanders vooral uit elkaars buurt blijven en het liefst samenhokken met mensen van hun eigen stand. Dat is zonde, want in zo’n verdeelde samenleving vallen een hoop mensen buiten de boot. ’s Jongers hield daarom een gloedvol betoog aan het publiek van de nét aan de goede kant van de Laan van Meerdervoort gevestigde boekwinkel om ook eens wat vaker een kijkje te nemen in het andere Den Haag.

De vernissage gemist? Het boek van Roel Visser is gelukkig gewoon te koop in de winkel. Colette-supporter van het eerste uur Aukje van Roessel schreef het voorwoord.

Colette heeft een deurdicht.

Ricco van Nierop, bekend van radioprogramma en poëzieshow het Woordenrijk, tekende het gedicht op onze deur. Voorbijgangers en bezoekers hebben de primeur! We plaatsen het gedicht binnenkort op onze site.

Nu de zomer weer met rasse schreden naderbij komt gaat ons podium in de tuin weer open voor mooie schrijversbezoeken en vele andere activiteiten. Ook hebben we nog steeds ons gezellige interviewhoekje bij de afdeling Nederlands-Indië dat vraagt om meer mooie gesprekken met boeiende schrijvers en dichters.

Vorig seizoen hadden we onder meer Shakespeare in de tuin (Bard in the Yard) een talkshow over seks met Dirk Vis, dus dit seizoen wordt het lastig om die hoogtepunten te evenaren, maar we gaan ons best doen! Graag horen we uw ideeën over onze programmering middels de enquête die u hieronder aantreft.

Meehelpen? We zijn altijd op zoek naar vrijwilligers voor tijdens de evenementen en als er iemand is die alles weet van het programmeren en organiseren van dergelijke evenementen dan komen we graag met je in contact. Mail ons even op info@colette.red.

Cadeaux

De plaatsnaam ‘Saint Sauveur en Puisaye’ zal wellicht niet bij iedereen een belletje doen rinkelen, maar de ware Colettologen weten dat de naamgeefster van onze winkel daar is opgegroeid en dat haar ouderlijk huis nu een museum is. Gratis tip van ons als u in de dreigende zomervakantie de caravan richting Frankrijk stuurt en u ergens tussen Auxerre en Nevers een tussenstopje zoekt. Eén trouwe klant ging u al voor en nam voor ons een klein aandenken mee. Dank!

Een mevrouw was naar de geboorteplaats van Colette (en haar huis, dat nu een museum is) geweest, en moest daarbij aan @ColetteBoeken denken. Dus had ze wat aandenkens voor ons meegebracht. Dat is toch leuk? pic.twitter.com/3Ex4WHWvAF

— Timen Kraak (@timenkraak) May 6, 2023

Ingetrapt

Ze trapten er in! Onze 1 April-actie over het overnemen van de collectie van het Literair Museum leverde niet alleen allerlei leuke berichten op van mensen die er overduidelijk met beide benen ingetrapt waren, maar we hebben ook het gezaghebbende ‘Indebuurt’ gehaald als een van de zeven leukste Haagse 1 Aprilgrappen. Hoort u het ook eens van een ander.

Genomineerd

De podcast ‘Stad in Oorlog’ over de Oekraïense stad Charkiv tijdens de Russische invasie is genomineerd voor de Zilveren Reismicrofoon, dé prijs voor Nederlandse radiomakers. Edwin Koopman van ons team produceerde de podcast. Nog niet geluisterd? Klik dan hier!

Iswelzo

En zo is het! pic.twitter.com/BNUmsQdJcV

— ᴋɪᴍ ʜᴇɪᴊᴅᴇɴʀɪᴊᴋ (@KimHeijdenrijk) May 8, 2023

Nu zijn er een boel redenen om onze moeders in het zonnetje te zetten op moederdag, maar vanuit het oogpunt van ons als neringdoenden in de boekenbranche zijn we vooral heel erg blij met het feit dat moeders en oma’s bijna de volledige boekenbranche in de lucht houden. Ga maar na: volgens de Leesmonitor zijn vrijwel de enige mensen die nog fictie lezen zijn vrouwen d’un certain âge en er komen natuurlijk geen jonge lezertjes bij zonder (voorlees)moeders. Kortom, alle reden dus om een mooi boek uit te zoeken voor moederdag! We hebben een speciale selectie van boeken van, voor en over moeders voor u klaargelegd in de etalage. Ook leuk: geef een Colette-Strippenkaart cadeau, perfect voor de moeders die zelf graag wat moois willen uitzoeken.

Onthulling etalage: donderdag 1 juni, 15uur. Hartelijk welkom!

Door: Jeannette van Zijl en Linda Vermeulen

Laat me je boekenkast zien en ik zeg je wie je bent. Een boekenkast is een levensverhaal. In deze serie nemen we aan de hand van 6 titels de boekenkast van bijzondere Colette-bezoekers onder de loep. Voor deze eerste aflevering gingen we langs bij Herman Hennephof (jaargang ‘33): emeritus hoogleraar Byzantinologie van de Universiteit Leiden.

 ‘Ik ben in mijn leven al drie keer mijn bibliotheek kwijtgeraakt’, vertelde Herman Hennephof tijdens zijn bezoek aan Colette. ‘De eerste keer in het bombardement van het Bezuidenhout (1945), de tweede toen ik in 1994 met pensioen ging. En nu dreigen mijn boeken hun laatste rustplaats te vinden bij het oud papier. Maar gelukkig is Colette er…’’

De boeken zijn de komende tijd te zien in onze etalage en zijn echt te koop! Herman Hennephof heeft een selectie uit zijn bibliotheek geschonken aan Colette. Op 1 juni kun je tijdens de feestelijke onthulling van deze boekenkast-etalage in gesprek met de vorige eigenaar van de boeken.

1. De Bijbel

Mijn vader was predikant in het kerkje bij de Scheveningse haven aan de Westduinweg. Wij woonden in de Helmstraat tot we in 1943 moesten verhuizen vanwege de aanleg van de Atlantikwall. Scheveningen werd toen Sperrgebiet en wij kwamen in het Bezuidenhout terecht. Onze dagindeling was, zeg maar, zeer gedisciplineerd, de eettijden vastgelegd ‘voor de eeuwigheid’. Voor en na de maaltijden werd gebeden, alleen erna uit de Bijbel voorgelezen. Op latere leeftijd werd dat ook verplicht voor ons, kinderen, want ‘we hadden toch niet voor niets leren lezen!’ We raakten goed vertrouwd met het 17^e eeuwse Nederlands. Dat leidde bij mij tot soms zeer archaïsch woordgebruik, maar vaker tot ‘spelen met taal’, wat al vroeg een tweede natuur werd. Op zulke momenten denk ik graag dat mijn hele leven eigenlijk een spel is…

2. DVD: het bombardement

Mijn eerste bibliotheekje was zo’n anderhalve meter lang: bij elkaar gespaard met mijn wekelijkse zakgeld (25 guldencent = 11 eurocent!) en prijkte op de schoorsteenmantel van een slaapkamer die ik met mijn broertjes deelde – in de Amalia van Solmsstraat. Toen een (Engelse) bom op ons huis viel was ik 12 jaar; we stonden met negen personen onder de trap, maar hebben overleefd. Daarna is ons huis volledig uitgebrand. Mijn woede ging vooral uit naar diegenen die mij mijn boeken hadden ontnomen.

3. Erotiek in de kunst

Ik houd van kunst die met liefde én zorgvuldig is gemaakt. Het ‘ik rotzooi maar wat aan’ van Karel Appel (als die uitspraak al waar is!) voelt als een bom op mijn schoonheidsidealen. Ik heb altijd betreurd dat ik niet kon tekenen, maar mijn talent lag in taal en zelfs daaruit heb ik geen ‘oeuvre’ voortgebracht. Ik was de beste leerling in Grieks en Latijn en in mijn onschuld heb ik het advies van de rector opgevolgd en dat vak gekozen.

Ik kom, zoals dat ooit als normaal gezien werd, uit een groot gezin (5 broers en 1 zusje). Mijn zus werd ‘klein gehouden’ en dienstbaar aan het gezin. Wij, als jongens, hadden een fractie meer vrijheid. Pas later, in mijn studententijd, heb ik begrepen dat in ieder geval mijn vader de vrouw als niet meer dan een hulp voor de man beschouwde (zie Genesis 2,18), die ‘in de vergadering’ maar beter haar mond kon houden (zie 1 Cor. 14,34). Ik vond dat niet alleen onbillijk, maar ook dom.

Ik ben gefascineerd door het verschijnsel dat volgens de bijbel eerst de man werd geschapen en daarna de vrouw. Ik denk dat dat beter andersom had kunnen gebeuren. Dan had de wereld er heel anders uitgezien. Enfin. Ik denk dat je als mens alleen maar in evenwicht kunt zijn, als je het vrouwelijke en mannelijke in jezelf gelijke ruimte geeft.

4. Byzantium

Al in mijn tweede studiejaar kwam ik erachter dat de klassieke oudheid mij niet veel te bieden had. Er was geen klassiek handschrift meer te vinden dat sinds de renaissance niet al oeverloos was uitgepluisd. Ik wilde nieuw terrein betreden. Ik pakte mijn koffers en verhuisde naar Wenen om mij 4 jaar te verdiepen in het Oost-Romeinse of Byzantijnse Rijk. Een direct en welkom effect van mijn keuze was de ‘noodzaak’ van regelmatige reizen naar Turkije voor onderzoek ter plaatse: de hoogtepunten van mijn studie. Vanaf 1974 bekleedde ik aan de Universiteit Leiden de leerstoel ‘Griekse taal- en letterkunde en cultuurgeschiedenis van de Byzantijnse en Nieuwere Tijd’, met jaarlijks gemiddeld 15 studenten.

5. Heinrich Heine

In mijn Weense periode ontwikkelde zich mijn belangstelling voor Duitstalige literatuur. Ik las Faust nog eens, Rückert, Stefan George, Grillparzer, de gebroeders Grimm en meer nog buiten de belleterie, zoals Freud en Jung. Maar het lag me allemaal wat zwaar op de maag! Tot ik Heinrich Heine ontmoette, een dichter naar mijn hart: kritisch, ironisch, waarheidszoeker van de eerste orde en zeer geestig bovendien. Heine heeft mij geïnspireerd om zelf te dichten. Mijn eigen bescheiden bundeltje ligt ter inzage op de keukentafel van Colette, net als mijn kalender met Haiku’s.

6. Horror Librorum

Net zoals veel andere dingen In het leven – auto’s, televisie, mobieltjes, reclamespotjes, medemensen – zijn boeken voor de mensheid zowel een vloek als een zegen. Jawel, je leert er onnoemelijk veel van, ze kunnen je tot grootse ambities inspireren, ze zijn een dankbaar tijdverdrijf en een ideale decoratie voor huis-, slaap- en studeerkamer, maar o wee, als je ermee moet gaan slepen bij een verhuizing of wanneer je ze naar hun laatste rustplaats brengt. Daar kan alleen nog een wonder – zoals Colette – je de opluchting verschaffen die een verdrietig hart troost, en tranende ogen weer doet lachen. Laat het toch maar nooit zover komen, vooropgezet dat het anders KAN…!

Het is geen geheim dat in onze kleine satellietstaat van de Republiek der Letteren aardig wat politieke stromingen vertegenwoordigd zijn en dat leidt wel eens tot AKSIE! van de wat meer radicale elementen. Zo was er een tijdje geleden een socialist van het oude stempel die meende dat elk boek in onze stapels over de Oranjes voorzien moest worden van een waarschuwingssticker die het einde van de monarchie bepleit. Schrik dus niet als u zo’n plakkaatje aantreft in een van de mooie boeken die wij hebben over ons vorstenhuis. 

Er wordt niet alleen af en toe openlijk gefantaseerd over het einde van de monarchie bij ons, ook zit het hoekje Oranjeboeken op de wipstoel. Echt waar? Echt waar. Het is immers schipperen met de ruimte, zoveel verkopen we er nou ook weer niet van en een groot deel van het team ziet de familie Von Amsberg liever vandaag dan morgen aansluiten bij de burgerij na een korte en pijnloze revolutie. Nu Koningsdag weer nadert werd er zelfs gedreigd om de hele afdeling maar op een kleedje voor de deur te leggen: drie voor een euro en alles dat er aan het einde van de dag nog ligt gaat naar de recycling. 

Tegen deze revolutionaire driften valt in te brengen dat de geschiedenis van Hofstad en haar inwoners niet echt te begrijpen is zonder aandacht te schenken aan het Hof en haar bewoners. Den Haag zonder koningshuis is… Nouja, zoiets als Haarlem. Alle reden dus om de boeken gewoon te laten staan in hun eigen Oranje hoekje. Bovendien hebben we meerdere auteurs van die boeken onder onze fans en klanten dus dat zou ook een beetje ongemakkelijk zijn. 

Sowieso is het maar een slecht idee om de monarchie af te schaffen en het staatshoofd te depersonaliseren tot een gekozen ambtenaar. Kijk maar eens naar onze Oosterburen: daar hebben ze de keizer op de trein gezet, maar lezen ze de meeste boeken en tijdschriften over vorsten ter wereld. Ook de Fransen weten hun neigingen nauwelijks te bedwingen, met openlijk bloeiende monarchistische beweging en een presidentschap dat neigt naar het vorstelijke – of nouja, zoals Emmanuel Macron zou zeggen, ‘Jupiteriaans’.  

Enfin, het is sowieso maar moeilijk voor te stellen, een literatuur zonder koningen. Geen Shakespeare zonder al zijn Richards en zonder Lear, geen ‘Er was eens’ zonder schone prinses in het land hier ver vandaan. Alle revolutionaire theorie ten spijt hebben we dus kennelijk toch altijd ergens iets van een archetypische vorst nodig in onze verhalen. Nu verraad ik mezelf waarschijnlijk als een Burkeaans conservatief, maar goed, dat soort types lopen ook gewoon vrij rond bij ons in de winkel.

Podium Colette presenteert: het Woordenrijk. Op zondag 16 april kwamen de Haagse dichters van Het Woordenrijk voor de vijfde keer samen achter onze boekenbergen. Een poëzieprogramma met muziek. Antiquariaat Colette organiseert het optreden samen met Het Woordenrijk: het wekelijkse poëzieprogramma van Den Haag FM, opgericht door Harry Zevenbergen en gepresenteerd door Ricco van Nierop.

Dichteres en vertaalster Lamia Makaddam droeg gedichten voor. De bundel Je zult me vinden in elk woord dat ik schrijf vertaalde zij samen met Abdelkader Benali naar het Nederlands. Haar meest recente bundel heet Vrijetijdsgedichten. In 2000 won Makaddam de El Hizjra-Literatuurprijs. Makaddam vertaalde romans van Connie Palmen en Hagar Peeters in het Arabisch.

Dichter en fotograaf Gilles Boeuf debuteerde in 1998 bij Perdu met de bundel Gedichten, gevolgd door 5 andere bundels. Gilles Boeuf is actief voor de Stichting Eenzame Uitvaart. In 2021 verscheen zijn boek PLACE, met poëzie en fotografisch werk.

Edwin Fagel droeg gedichten voor van Anouk Smies.

De muziek werd verzorgd door muzikant en dichter Alexander Franken. Franken is een telg van het Haagse Zeeheldenkwartier en zet observaties die hij in zijn wijk doet om in gedichten, zoals Zeebenen in de tram en De hond van de buren blaft. Het dichtwerk van Franken is gebundeld in Binnenstadboogie.

Op dinsdag 16 mei presenteert fotograaf Roel Visser zijn nieuwe fotoboek Kijk ons nou bij Antiquariaat Colette. De hele dag bent u welkom op de vernissage: door de hele winkel zijn foto’s te zien. Om 16 uur begint de boeklancering. Roel Visser overhandigt het eerste exemplaar van Kijk ons nou aan Tim ‘S Jongers, directeur van de Wiardi Beckman Stichting en publicist voor onder andere de Correspondent. ‘S Jongers spreekt zich veelvuldig uit over de verschillen in de samenleving, de positie van mensen in kwetsbare situaties en over hoe deze verschillen kunnen overbruggen.

Kijk ons nou is het achtste fotoboek van Roel Visser (1952). Journalist Aukje van Roessel (Den Haag Centraal, vml De Groene Amsterdammer) schreef het begeleidende essay: ‘Hoewel Visser altijd zijn camera bij zich heeft, noemde hij zich nooit straatfotograaf. Met dit fotoboek verdient hij dat predicaat wel. In Kijk ons nou heeft hij vastgelegd hoe het leven op straat er tussen 2020 en 2022 uit zag. En dan vooral hoe wij er in die jaren uitzagen en ons gedroegen’

‘In dit boek kijken we door de lens van Visser vooral naar onszelf. Wat we dan zien, is niet altijd fraai of verheffend, maar wel menselijk. Visser zet ons daarmee aan het denken. Voelen we compassie voor de mensen op zijn foto’s of ergernis en weerzin? En wat zegt ons dat dan, over hen, maar vooral ook over onszelf? Kijk even mee.’

Kijk ons nou is uitgegeven bij Uitgeverij Komma. Vormgever: Wout de Vringer. Prijs: 34,00