-
“Bekogeld met knoflook” Merijn de Boer over Colette in De Groene Amsterdammer
Lovende woorden in het gezaghebbende tijdschrift voor weldenkend Nederland: De Groene Amsterdammer heeft recent een mooi stuk geplaatst over de naamgeefster van onze winkel. De aanleiding is de recent verschenen vertaling van de reeks Claudine-romans door Gerda Baardman. Het leesplezier spat van de pagina’s af: “De waarde van de Claudine-romans zit ’m niet zozeer in het licht banale verhaal maar veeleer in de humor en verteltrant van Colette. Bijna op elke pagina van de eerste twee boeken staat wel een geestige, scherpzinnige zin die het aanstrepen waard is. Het is de esprit van Colette die deze romans zo prachtig maakt.” Nou wist u natuurlijk al dat Gerda Baardman deze mooie vertalingen heeft gemaakt en dat zij die al bij ons in de winkel gepresenteerd heeft in een wervelende avond vol leuke weetjes. U weet natuurlijk ook dat de boeken ook bij ons te koop zijn en dat heeft u natuurlijk vast al gedaan – maar mocht uw collectie de mooie Claudine-uitgaves missen dan hebben we er nog een paar liggen. Lees het hele verhaal van Merijn de Boer hier.
-
Colette, het restauratie-team
Vredige barokmuziek uit de luidspreker zorgt voor een relaxte sfeer. De zon schijnt, dat helpt ook. Het
restauratie-team van Colette is toegewijd aan de slag in Wijkbibliotheek Duinoord. Vandaag zijn
Marijke, Solita, Winne en Arnoud aan het werk, Ingrid en Steef ontbreken dit keer. Het team is in de
winkel ontstaan toen Simone, Ingrid en Marijke het idee kregen om gehavende boeken op te knappen.
Niemand heeft een speciale opleiding in deze richting. De een heeft vroeger iets gedaan met houtfineer,
een ander heeft een tijd decors gebouwd. Ze overleggen en ze kijken naar You Tubefilmpjes. Elke
maandagmiddag zijn ze aan de slag.
De middag begint met het aanslepen van de materialen. De boeken liggen in een opvouwbaar
bagagekarretje. Ze sjouwen met een paar extra-grote boodschappentassen met gereedschap. Kwasten,
mesjes in diverse soorten en maten, stalen meetlatten, potten lijm, klemmen, bakjes met kleurstiften,
een doosje waterverf, zwachtels. We komen er straks op terug.
Dan gaan ze overleggen. Elk boek wordt gezamenlijk bekeken en besproken. Wat is de schade, hoe
gaan we het aanpakken. En wie gaat het doen. Aldus krijgt elk boek de beste behandeling en komt
ieders ervaring en expertise optimaal aan bod. Zo stel ik me een patiëntenbespreking voor in een
ziekenhuis. Wel ontbreekt de hectiek van piepjes uit infuuspompen, haperende monitorbeelden en
gehaast klepperende klompen. Het is hier vredig, er wordt veel gelachen. Wanneer ik later vraag wat ze
leuk vinden aan dit werk, komt dít er als belangrijkste uit: de groep, het overleg, het werken in stilte,
lachen als er iets fout gaat.
Na het appèl gaan ze aan de slag. De meeste problemen zijn er met banden. Logisch, de buitenkanten
hebben het meeste te lijden. Er wordt aan getrokken, ze vangen de klap op bij een val, ze zijn langdurig
blootgesteld aan licht. In het uiterste geval krijgt een boek een nieuwe kaft. Die ontwerpen ze zo
natuurgetrouw mogelijk met de oude omslag als voorbeeld. Een berucht probleem is de kleur van het
schutblad. Desnoods leggen ze het nieuwe papier in een badje van koffie of thee voor de gewenste
verkleuring. Een spierwit blad in een bruin verkleurd boek is natuurlijk geen gezicht. Ze hamsteren
oude bladzijden, schutbladen, strookjes leer. Inmiddels is er een soort stalenboek: een map vol
insteekhoezen met stukken en stroken Japans papier en nog zo wat.
Wanneer een boek uit elkaar is gevallen, wordt er klassiek boekgebonden. Met naald en speciaal draad
worden bladzijden in het gelid van hun oorspronkelijke katernen gebracht, en die weer samengevoegd
tot een leesbaar boek. Dat is een secuur werkje met rijgen en knoopjes leggen waar je fijne vingers en
een scherp oog voor nodig hebt. Op de ruggen wordt een netachtige versteviging aangebracht. De
voorkeur is om die achterkant van de katernen los te houden van de rug van de omslag.
Ze werken met twee soorten lijm. Het meeste wordt gedaan met houtlijm die in grote potten uit de
bouwmarkt komt. In luxe gevallen gebruiken ze boekbinderslijm, die droogt snel en is flexibel.
Soms is een boek zo kostbaar dat de restauratie niet onomkeerbaar mag zijn. Dan gebruiken ze
handgemaakte lijm op stijfselbasis; die lost op wanneer je het nat maakt. Dat doen ze ook voor externe
klanten wanneer die daar om vragen.
Wist u dat papier een looprichting heeft? Neem een vel papier in je twee handen en laat het een beetje
buigen en golven. Als het vel een kwartslag draait, dan geeft het golven een ander gevoel. In de ene
richting golft het gemakkelijker dan in de andere. Daarmee heb je de looprichting te pakken. So what?
Het is belangrijk dat de looprichting van het papier overeenkomt met die van de omslag.
Deze middag zie ik subtiele details als het bijwerken van een omslag met waterverf om een verschoten
strook op te werken, en het inzwachtelen van een boek om de net gelijmde rug aan te drukken tijdens
het drogen.
Voor perkament en leer heb je speciale vaardigheden nodig. Behalve een enkel strookje losliggend leer
beginnen ze daar niet aan.
De meeste boeken komen uit Colette. Ze lopen er vaak te schooien, op zoek naar nieuwe slachtoffers.
Die vinden ze vooral onderaan de stapels waar de boeken het meest te lijden hebben. In Blauwbaard
staat een kast met instroom en gerepareerd. Ze hebben een speciaal formulier ontwikkeld. Aan de
voorkant een beschrijving van de averij, aan de achterkant worden de herstelwerkzaamheden genoteerd.
Naast het samen werken vinden ze het heel leuk om het verhaal van een boek te horen. Wanneer de
eigenaar vertelt hoe zij aan het boek is gekomen, hoe het door generaties is doorgegeven. Dan komt degeschiedenis tot leven. Het is geweldig om een boek op te knappen en dan aan de verraste klant te
overhandigen. Maar ook zonder zo’n historie is het opkalefateren en verfraaien zeer bevredigend. Elke
keer is anders, ook dat maakt het werk zo leuk.
Ze hebben maar twee grote wensen. De belangrijkste is: externe klanten. Het team berekent geen
volledig arbeidsloon, het geld is vooral nodig voor nieuw materiaal. Gemiddeld komt een reparatie op €
15 tot 25. Hoort, zegt het voort.
Daarnaast hebben ze altijd behoefte aan oud papier. Hierbij een oproep aan alle vrijwilligers: koester de
losse velletjes, hamster op drift geraakte strookjes. Bewaar ze voor de restaurateurs. -
Herdenking “het Haagse Achterhuis” met Rabbijn Soetendorp
Op 21 maart herdachten wij, tezamen met buurtbewoners en geïnteresseerden en zoals ieder jaar begeleid door groep 8 van de Da Costaschool het heldendom van Mies Walbeehm, die tijdens de Duitse bezetting op haar tweekameretage op nummer 19 talloze joden een tijdelijk onderduikadres bood. In maart 1943 deed de Sicherheitsdienst een inval en werden Mies en haar op dat moment vierentwintig onderduikers gearresteerd. Alleen Mies overleefde.
Rob Fransman (wiens ouders tot die 24 behoorden) en rabbijn Soetendorp spraken. Leerlingen van groep 8 van de Da Costaschool zongen, lazen gedichten voor en noemden de namen van de 24 weggevoerde en vermoorde joden. Een ontroerende en belangrijke herdenking, zeker in deze tijd van heroplevend antisemitisme.
Na afloop waren we vereerd Awraham Soetendorp in onze winkel te mogen verwelkomen. Tijdens een kopje koffie viel het oog van zijn dochter Tamar op Bas Baanders’ Overgeleverd aan de Toekomst – Levinas’ talmoedinterpretaties, waarop zich een gesprek ontspon over de bijzondere titel, het toeval en de samenhang van het alles.
Het bezoekje werd bezegeld met mooie woorden in ons gastenboek en natuurlijk even poseren voor onze ‘Joodse kast’. Wij lieten het ons niet ontnemen de rabbijn Levinas cadeau te doen en dochter Tamar gaf ons een door haar geschreven dichtbundeltje.
-Desiree Joustra
-
HNT x Colette: Wachten op Godot
Twee mannen, Vladimir en Estragon, zitten op een landweg bij een boom. Ze wachten op een zekere Godot en doden hun tijd met grote vragen en kleine bezigheden. Ene Pozzo komt langs, die een andere man, Lucky, aan een touw meesleept. Als zij na een wonderlijk gesprek weer vertrekken, valt er niets anders te doen dan verder te wachten. Ondertussen verstrijkt de tijd. Het wordt nacht, een nieuwe dag breekt aan. In onwetendheid blijven Vladimir en Estragon wachten, “want als hij komt, dan zijn we gered”.
– Wachten op GodotDit theaterseizoen brengt Het Nationale Theater “Wachten op Godot” van Samuel Beckett op de planken. In de onnavolgbare dialoog tussen de zwervende vrienden Vladimir en Estragon wordt het nooit helemaal duidelijk waar het absurdistische werk van de Ier nou om gaat: wie is Godot, gaat ie ooit komen, wat moeten we met de rijke Pozzo die halverwege het stuk op komt dagen (en vooral: wie is Lucky?)… En misschien is dat ook wel de reden dat het stuk jaar na jaar in het repertoire blijft.
Het is een groot genoegen om Kyra Mol (dramaturg) en Joris Smit (die de rol van Lucky in deze uitvoering vertolkt) aan te mogen kondigen. Op zaterdag 24 februari om 13.00 staan ze bij Colette op het podium om te vertellen over hoe zij hun interpretatie gevormd hebben van de klassieker uit 1952.
Joris Smit is sinds 2013 als ensemblelid verbonden aan HNT. Voor de het aanstormende dramaturgisch talent Kyra Mol is het haar eerste grote voorstelling na haar afstuderen.
Let op! het aantal plaatsen is beperkt dus meld je snel aan via info@colette.red.
Wachten op Godot gaat za 9 maart in première in de Koninklijke Schouwburg en de speellijst vind je hier. De regie is in handen van Eric Whien, die al meerdere Beckett-vertolkingen verzorgde bij HNT. De rest van de cast bestaat uit Jaap Spijkers (Vladimir), Mark Rietman (Estragon) en Bram Coopmans (Pozzo).
Om alvast in de stemming te komen: HNT heeft ook een podcastaflevering over het stuk opgenomen. Beluister ‘m nu!
-
Brecht
Soms hebben we zo het idee dat toeval in theorie wel bestaat, maar dat sommige dingen wel zó toevallig zijn dat je toch gaat twijfelen. Zo bleken de sterren aan het fundament weer uitzonderlijk mooi in elkaar te schuiven toen we onlangs de volledige werken van Bertolt Brecht binnenkregen en die aan een liefhebber wisten te koppelen, precies op de dag dat de schrijver van de Driestuiversopera (en vele andere werken) jarig was… Toevallig!(?)
-
Foto gevonden in een boek? Lever ‘m in!
Een groep lachende vriendinnen, strandkleding, een polaroid; ooit achteloos in boek gestopt als boekenlegger en vergeten. Het boek is vervolgens bij Colette beland – en de toevallige vinder van de foto is nou net iemand die er bovenmatig in geïnteresseerd is. Menno van der Meer is zelf fotograaf en cureert fototentoonstellingen en is gek op “gevonden” foto’s – precies zoals deze Polaroid. Het is u als vaste klant van Colette natuurlijk ook wel eens overkomen dat u onbedoeld een inkijkje in andermans leven kreeg door een vakantiefoto in een boek aan te treffen. Over wat u met deze foto’s moet doen hoeft u vanaf nu niet meer te twijfelen: lever ze weer in bij Colette, dan verzamelen wij ze weer voor Menno en gaan we er vast eens een keer een mooie overzichtstentoonstelling van te maken. Alvast veel dank!
Het mapje voor de gevonden foto’s staat achterin de winkel in de grote kast bij de keukentafel.
-
In de Etalage: Mann Mann Mann
Deze week hebben we voor de etalage onze stapels Duits doorgespit op de werken van Heinrich en Thomas Mann. Onze vrienden van het Literaturhaus Den Haag hebben namelijk de maand in het teken van deze literaire dynastie staan. Deze donderdag houdt Henk Harbers bijvoorbeeld een lezing over der Zauberberg, het meesterwerk van Thomas Mann uit 1926. Mis het niet en kom zeker langs Colette voor uw Duitse boeken!
-
De boeken van Nettie
Het was een beetje een trieste dinsdag, deze 16e januari. Met een paar teamleden van Team Dinsdag zijn we namelijk de boekenkasten van ‘onze’ Nettie aan het leeghalen. Nettie Hagens, die om de week op dinsdag in de winkel stond, overleed vorig jaar november na een kort ziekbed en het was de wens van haar familie dat haar boeken via Colette weer terecht komen bij andere boekenliefhebbers.
Zo’n persoonlijke collectie boeken is toch wat bijzonders – zoals boomkundigen allerlei zaken aan de jaarringen van een omgezaagde boom kunnen aflezen kun je toch ook een hoop aflezen over de persoon die de collectie bijeen heeft gebracht. Veel wisten we wel van de lange uren en eindeloze kopjes thee aan de keukentafel van Colette: Nettie vertelde immers graag en veel over haar omzwervingen in de Britse eilanden, waarbij ze altijd de verbinding wist te leggen tussen de plekken waar ze gewoond en gereisd had en de boeken die daar dan weer vandaan kwamen. Zo vonden we in haar kast een flink rijtje Ian Rankin; de boeken over de Schotse speurneus Inspector Rebus hadden, net als de Caledonische hoofdstad, een speciaal plekje in haar hart. Ook is het duidelijk dat Nettie de boeken niet “voor de mooi” in de kast had staan. Het grootste deel van de collectie bestaat uit intensief gelezen paperbacks met ezelsoren en aantekeningen.
Terwijl we zo in de weer zijn met de bananendozen komt er een klant van ongeveer dezelfde leeftijd als Nettie voorbij, die zegt dat “ze haar hele leven voorbij ziet komen” omdat ze ook veel van dezelfde boeken in de kast heeft staan. En zo zie je maar – zo’n boekencollectie hangt toch ergens tussen een diepe persoonlijke beleving en een participatie in een bredere culturele stroom in. En inderdaad vinden we flink wat van de “boeken die je gelezen moet hebben” uit de afgelopen decennia en je merkt duidelijk dat Nettie tot het moment van haar te vroege overlijden de trends in de gaten bleef houden, getuige de recente prijswinnaars van de Booker Prize die we tussen de stapels aantroffen.
Enfin, zo zijn we met gemengde gevoelens bezig. Ergens voelt het wat verdrietig om zo’n in de loop der jaren opgebouwde collectie te fileren en onder te verdelen over de winkel; een stapeltje Engels, een stapeltje Nederlands, een stapeltje dat misschien toch maar naar de papierbak moet. Aan de andere kant is het ook ergens wel weer fijn dat flink wat van haar boeken weer een weg zullen vinden naar de boekenkasten van de vrienden van Colette.
-
Geert “de Wreker” Wilders: in gesprek met biograaf Geerten Waling
Op 25 januari buigen we ons over een belangrijke vraag: wat moeten we met Wilders? prof. Meindert Fennema (helaas niet meer onder ons) schreef met historicus en EW-redacteur/columnist Geerten Waling een biografie van de blonde leider. Waling is in zijn oeuvre voornamelijk geïnteresseerd in de interactie tussen de formele democratische structuren en de rest van de “civil society” van clubjes en verenigingen. Hij schreef onder meer het boek “1848: Clubkoorts en revolutie” over de invloedrijke politieke gezelschappen in de negentiende eeuw.
De vraag is dan ook: hoe krijgt Wilders zonder ledenpartij en zonder noemenswaardige andere structuren toch zoveel stemmen? En wat kan de politieke concurrentie op dit vlak doen om greep te krijgen op “De Wreker”, zoals de titel van de biografie luidt?
Donderdag 25 januari 2024, Colette
Inloop: 19.30
Begin gesprek: 20.00
Discussie en borrel: 20.45
Presentatie: Constanteyn RoelofsDit schrijft de uitgeverij over het boek, dat uiteraard te koop is bij Colette.
Op 22 november 2023 werd de PVV van Geert Wilders, tot verbazing van zijn vrienden en tot afgrijzen van zijn vijanden, met 37 zetels de grootste politieke partij van Nederland.
Geert Wilders. De wreker leest als een politieke thriller, maar is in werkelijkheid een nauwkeurige en goed gedocumenteerde beschrijving van zijn politieke carrière.
Wilders werd de zwaarst bewaakte Nederlander, maar ook de bekendste Nederlander in het buitenland. Onder zijn autocratische leiding boekte de PVV flinke verkiezingswinsten, maar afgezien van een kort avontuur als gedoogpartner (2010-2012) was hij voor andere partijen al die jaren een paria.
Tot 22 november. De kiezer had gesproken. Maar daarna? Wat verklaart de volksopstand die Wilders teweegbracht? En wat beweegt hem zelf? Hoe houdt hij zich de dissidenten en de media van het lijf? En hoe verhoudt zijn PVV zich tot de opleving van het rechts-populisme overal in het Westen?
Deze politieke biografie geeft verklaringen, maar geen oordelen. Dat is aan de lezer.Meindert Fennema (1946-2023) was hoogleraar politieke theorie aan de Universiteit van Amsterdam. Hij schreef talloze boeken en artikelen over anti-immigratiepartijen in West-Europa, over elites en over de democratie, waaronder zijn autobiografie Goed fout. Herinneringen van een meeloper (2015).
Geerten Waling (1986) is historicus, in 2016 gepromoveerd aan de Universiteit Leiden. Hij schreef meerdere boeken over de geschiedenis en toekomst van de democratie. Als redacteur en columnist is hij werkzaam voor weekblad EW.
-
Lezing 14 januari: De techniek staat voor iets
Nieuwe digitale technologieën bieden ongekende mogelijkheden, maar confronteren ons ook met radicale problemen. Hoe moeten we ons als mens verhouden tot de technologie? Buurtbewoner Daniel Tijink schreef een boek over deze kwestie, samen met Peter-Paul Verbeek (techniekfilosoof en rector magnificus van de Universiteit van Amsterdam).
In De techniek staat voor iets laten Daniel Tijink en Peter-Paul Verbeek zien hoe we technologie in de samenleving kunnen begeleiden. En omgekeerd, hoe we de samenleving kunnen begeleiden bij het gebruik van nieuwe technologie. Ze schetsen de filosofische achtergrond van deze ‘begeleidingsethiek’ en presenteren een participatieve aanpak die technologische en sociale innovatie verbindt.
Op 14 januari filosoferen we bij Colette verder over dit boeiende onderwerp.
15.00 Inloop
15.30 Begin lezing Daniel Tijink
16.30 Borrel en gelegenheid tot vragen