-
Daar hebben we (ook) veel van: Janwillen van de Wetering
Je kunt het zo gek niet bedenken, of je vindt het bij Colette! In de serie ‘daar hebben we (ook) veel van’, belichten we steeds een schrijver van wie we zelfs méér hebben; toch op z’n minst wel een klein bergje boeken. In de tweede aflevering over deze ‘Colette Canon’ schrijft Piet de Klerk (boekverkoper op maandag) over Janwillem van de Wetering. Je vindt zijn boeken direct bij binnenkomst op de berg met detectives, vlakbij Simenon – en ook verderop in de winkel in de kast met detectives.
Schrijvers zijn vaak buitenstaanders, maar Janwillem van de Wetering was dat in dubbele zin. Niet alleen in de zin dat hij vooral een observator was, maar ook in de zin dat hij niet echt bij Nederland paste. Ja, hij was geboren in Hillegersberg, maar al als jongeman verkoos hij al het leven buiten Nederland. Vanaf zijn twintigste woonde hij een paar jaar in Zuid-Afrika, en op zijn 26e vroeg hij in Kyoto of hij tot het klooster mocht toetreden. Zijn debuut Een Lege Spiegel (1971) is een nog altijd lezenswaardig en onvervaard verslag van die periode. Af en toe spijbelde hij daar, en ook elders zette hij regelmatig de bloemetjes buiten. Hij woonde in Colombia, in Peru en in Australië. Maar de aan zijn vrijheid hechtende rebel werd een paar jaar later in Amsterdam zakenman en agent van politie.
Zijn Grijpstra en De Gier politieromans zijn op zijn ervaringen uit die tijd gebaseerd. In de jaren zeventig gingen ze als warme broodjes over de toonbank. Wij hebben er een heel stel van, en ze gaan voor drie euro van de hand. In sommige opzichten zijn ze gedateerd. Zelfs de Amsterdamse afdeling ‘Zware Delicten’ heeft iets goeiigs; de rang van de superieur van de twee, adjudant Grijpstra, bestaat niet meer, de Amsterdamse politie ligt voortdurend in de clinch met de Rijksrecherche, en de net binnengehaalde computers worden ‘de grijze doos’ genoemd en je hebt er meestal niets aan.
Grijpstra en De Gier zijn mannen van middelbare leeftijd die van hun werk houden, elkaar goed aanvullen en af en toe samen muziek maken: De Gier (“de persoon die ik zou willen zijn”) speelt fluit en Grijpstra (“mijn Nederlandse erfmassa”) heeft een drumstel op zijn kamer staan.
In Een dode uit het Oosten (1977) zijn het niet toevallig Japanse yakusa die de moord in kwestie gepleegd hebben; het biedt Van de Wetering de gelegenheid zijn kennis van Japan te tonen. Na 1975 vertrok Van de Wetering naar Maine, waar hij de tweede helft van zijn leven doorbracht en zijn Zen-studies voorzette (Het Dagende Niets). Op den duur was dat niet bevorderlijk voor zijn “Amsterdamse” politieromans. De beste zijn geschreven in de jaren 70: Het Lijk in de Haarlemmerhouttuinen (verfilmd door Wim Verstappen met in de hoofdrollen Rijk de Gooijer en Rutger Hauer), Buitelkruid, en De Gelaarsde Kater.
In 1980 schreef Van de Wetering het Boekenweekgeschenk De Verdachte Verheugt. Van het latere werk is voorradig: Een Oosterse Huivering, De Kat van Brigadier De Gier, Een Moord zonder Lijk/Een Lijk zonder Moord, De Doosjesvuller, De Ratelrat, Een Aflopende Geschiedenis, Het Veilige Gevoel en De Zaak IJsbreker.
“Op Zoek naar het Ongerijmde” van Marjan Beijering, de biografie van Van de Wetering hebben we helaas niet. Is nog te nieuw (2021).
Lees hier het eerste deel terug: Daar hebben we (ook) veel van: Colette
-
We redden de literatuur met schrijver Jamal Ouariachi
Romancier Jamal Ouariachi (1978) is romancier met zes romans op zijn naam. In 2017 werd hij nationaal en internationaal bekroond voor zijn roman Een Honger. Als recensent en columnist geeft hij geregeld zijn puntige mening over het wel en wee in Letterland.
Met zijn blog/podcast/nieuwsbrief Schrijven met Ouariachi wil hij zijn enthousiasme voor lezen en schrijven overdragen aan een breder publiek.
Zachte heelmeesters maken stinkende wonden, dus Ouariachi doet radicale suggesties: schaf het CPNB af, weer fossiele geldschieters uit het boekenvak, laat de “woke-terroristen met hun zieke obsessies” niet het gedeelde cultuurlandschap overnemen… Ook de huidige coalitie van (radicaal)rechtse cultuurslopers krijgt fel weerwoord van de betrokken schrijver.
Enfin, we gaan dus in een intensief gesprek bij Colette eens lekker de bezem door het boekenvak halen. Kom ook en vraag Jamal het hemd van het lijf over zijn favoriete auteurs, zijn boeken, zijn felle polemieken en de krant en nog heel veel meer.
Het gesprek vindt plaats op 12 december. Inloop vanaf 19.30, om 20.00 gaan we los.
Deelname is gratis, maar een donatie wordt op prijs gesteld.
In verband met beperkte plaatsen graag aanmelden via info@colette.red.
Tot dan!
-
Ewoud Sanders bij Colette
Taalhistoricus en journalist Ewoud Sanders vertelt op Zondag 24 november op ons boekenpodium over zijn boek ‘Jood’, de vergeten geschiedenis van een beladen woord. We beginnen om 15:30. Wil je verzekerd zijn van een zitplaats? Stuur dan een mailtje aan info@colette.red
In zijn nieuwe boek onderzoekt Ewoud Sanders de herkomst van uitdrukkingen en woorden in de Nederlandse taal met het woord jood. Denk aan uitdrukkingen als ‘twee joden weten wat een bril kost’ en ‘iemand afschepen met een jodenfooi’. Ewoud Sanders laat zien hoezeer deze taal doordrenkt is van vooroordelen. Stereotyperingen die vandaag nog voortleven. Het boek is uitgegeven door Walburg Pers.
Ewoud Sanders (1958) is bekend van de taalrubriek WoordHoek in NRC en schreef meer dan 25 boeken, zoals Lachen om Levie, komisch bedoeld antisemitisme (1830-1930), Met de paplepel, beeldvorming over joden in Nederlandstalige jeugdverhalen, 1782-heden. In 2023 won Ewoud Sanders de Taalboekenprijs met Het n-woord. De geschiedenis van een beladen begrip.
-
Daar hebben we (ook) veel van: Colette
Je kunt het zo gek niet bedenken, of je vindt het bij Colette! In deze nieuwe serie ‘daar hebben we (ook) veel van’, belichten we steeds 1 schrijver of onderwerp waar we zelfs méér van hebben; toch op z’n minst wel een klein bergje boeken. In de eerste aflevering over deze ‘Colette Canon’ schrijft Piet Driest (ons rayonhoofd Frans) over de naamgeefster van ons antiquariaat. Je vindt haar boeken op de ‘pareltjes van Jogchum-berg’. Piet droomt er stiekem van om van Antiquariaat Colette een Colette-museum te maken. Toe maar!
Ha, terecht, denk je, eindelijk een winkel die eer bewijst aan een van de beste Franse schrijfsters. Maar als je naar binnen gaat, blijken er toch ook weer boeken van andere auteurs in de winkel te staan. Zouden we niet een heel eind komen met een winkel met alleen maar boeken van en over Colette en de vele vertalingen? Jogchum, onze godfather, die lang geleden de winkel oprichtte en hem de naam van zijn lievelingsschrijfster gaf, zou het toejuichen.
Onze ideale winkel heeft vier wanden die ieder een periode van 20 jaar van haar leven bestrijken en op de grote tafel in het midden liggen stapels biografieën, dvd’s met documentaires over haar en met verfilmingen en stripverhalen van haar romans, toneelstukken gebaseerd op haar romans, exemplaren van parfums en zeepjes die Colette onder haar naam verkocht, affiches van haar optredens in de Moulin Rouge, in music-halls en op het toneel. Speciale vermelding krijgt een gigantische stapel met haar
journalistieke producten, artikelen in kranten en tijdschriften, reisreportages.
Een wand loopt van 1873 tot 1893: haar jeugd in een klein dorpje op het Franse platteland, haar eerste romans over haar jonge jaren, over haar opvoeding, haar huis en haar school. Die eerste romans over Claudine op school waren zo openhartig, zo eerlijk en niets verhullend over haar dorpsgenoten dat bij een later bezoek aan haar dorpje deze laatsten met stenen in de hand haar opwachten. Binnen de kortste keren was Claudine wereldberoemd, adult-literatuur avant la lettre.
In 1894 op haar twintigste trouwt ze met Willy, die onder zijn naam haar boeken uitgeeft (pas in 1906 worden haar boeken met haar eigen naam uitgebracht) en na een jaar of tien wordt Willy ingeruild voor Missy, een barones met wie ze pantomime gaat spelen. Met Missy zorgt ze voor het schandaal in de Moulin Rouge (lesbische zoenen en blote borsten). Ze schrijft maar door (hoe toepasselijk “La Vagabonde” en “L’ingénue libertine”), romans en journalistieke reportages en ze blijft toneel spelen, doet pantomimes, gaat op tournee door heel Frankrijk..
In 1912 trouwt zij met de hoofdredacteur van de krant waar ze vaste medewerker is en zelfs later artistiek directeur van wordt. In die periode schrijft zij haar meest bekende boek “Chéri”, later zal zij de hoofdrol spelen in toneelstuk dat over het boek gemaakt is. Reportages over de Eerste Wereldoorlog, over Verdun, de strijd in Italië, de veldhospitalen en terwijl de hoofdredacteur aan het front is, krijgt ze een verhouding met zijn zoon (hij is 16, zij 46). Bertrand, de zoon, vertelt later dat de 6 jaar durende verhouding
met Colette, de gelukkigste periode uit zijn leven is geweest.Onvoorstelbaar hoeveel zij schrijft, maar ja, ze is kostwinner en moet wel op allerlei manieren geld verdienen: Moulin Rouge, theater, shows, pantomime, romans en artikelen. Begin 30-er jaren introduceert ze een lijn met eigen schoonheidsproducten, opent een cosmeticawinkel in Parijs en in Saint-Tropez
De laatste wand van ons Colette-monument is gereserveerd voor haar als grande dame de la littérature. Ze trouwt op haar 52-ste met Maurice Goudeket, een trouwe, lieve vriend met wie ze al enige tijd een affaire heeft, hij zorgt voor haar tot aan haar dood, duwt haar rolstoel, behoedt haar voor al
te dwaze misstappen, vergezelt haar bij officiële gelegenheden. Hij is joods en Colette beschermt hem in de Tweede Wereldoorlog tegen de Duitsers, weet hem, als hij toch gearresteerd wordt, dank zij haar relaties weer vrij te krijgen.
Ze woont in het Palais Royal, wordt gekozen in de Academie Goncourt (het hoogste wat een Franse schrijver bereiken kan), blijft schrijven, redigeert vroegere romans, schrijft nieuwe. Praktisch tot het eind van haar leven is ze actief. In 1954, ze is dan 80, sterft ze, krijgt een staatsbegrafenis en geheel in stijl ontstaat er een nationaal debat omdat de katholieke kerk haar een katholieke plechtigheid weigert. Père Lachaise is haar laatste rustplaats.
Met zo’n leven is het niet verwonderlijk dat de tafel met beschrijvingen en verhalen over haar leven barstens vol ligt en doorbuigt onder het gewicht van de boeken. Onvoorstelbaar wat zij geschreven heeft, onvoorstelbaar wat zij daarnaast nog presteerde. Onze winkel is klaar, een passend eerbetoon.
De volgende aflevering in de serie Daar hebben we (ook) veel van, gaat over Janwillem van de Wetering.
-
In de etalage: de collectie van regisseur Hans Scheepmaker
Op vrijdag 16 september bezocht Nicole Visser ons antiquariaat om te vragen of wij interesse hadden in de boeken van haar in 2020 op tragische wijze overleden echtgenoot Hans Scheepmaker. Hans was regisseur van befaamde films en series zoals Grijpstra en de Gier (met Wim Verstappen) Baantjer en Flodder en nog veel meer. Een deel van de collectie Scheepmaker is nu te zien in onze etalage.
Scheepmaker kwam om het leven als gevolg van een ongelukkige val in een wespennest vlak voor zijn woonhuis. Zoals de journaliste van het AD in haar respectvolle rubriek van De wieg tot het graf dit aanduidde als ‘Een einde als een Hitchcock scene.’ Nicole was na vier jaar toe aan het schenken van de boedel vol boeken, cd’s en films.
‘Of wij interesse hadden in de boeken?’ Natuurlijk zeiden we ‘ja’ en de weken daarop ging onze Coletter en boekverkoper van Team Vrijdag, Aad van Schie, samen met Nicole naar de AllSafe kluis, waar alles opgeslagen was, om een selectie van de boeken maken.
Hans verzamelde alles wat maar los en vast zat als het ging om bijzondere boeken over film, graphics, posters, filmtechnieken, kook boeken en detectives. Stapels over Jaws, de film die hij zeer bewonderde, over Dracula, over Science Fiction, over Kubrick, over horror en nog veel meer. Een prachtige collectie boeken, zoals je maar zelden ziet. Voor een deel geschikt voor specifieke filmprofessionals/liefhebbers, maar ook voor geïnteresseerde leken en liefhebbers van kunstboeken.
Topstukken uit de boekenkast van Hans zijn nu te zien in de etalage van Colette. ‘Hans had een zeer brede belangstelling en hij was een gulzige lezer!’, zegt Nicole. ‘Hij heeft alles gelezen’ Grappig zijn ook de stripboeken over Agent 327 met al die gele stickertjes erin. ‘Hij wilde daar een film over maken.’ Een inkijkje in de werkwijze van een regisseur met een film in voorbereiding.
Aad van Schie: ”Het was een mooi avontuur, dat grasduinen in zo’n fraaie collectie samen met Nicole. Je krijgt via de boeken inzage in een heel vol leven van een begaafde, doch uiterst bescheiden filmregisseur. Dank hier voor Nicole.”
Foto bij de officiële opening van de etalage:
Nicole en pa Visser brengen samen met Coletters een toast uit op de markante persoon, de begaafde filmmaker en de fervente lezer en boekverzamelaar Hans Scheepmaker.
-
Het Pasta Gilde bij Colette
Even een Dickensiaans feitje qua the best of times, the worst of times, maar terwijl de Nederlandse banken voor zo ongeveer 3.000.000.000.000 op de balans hebben staan (12 nullen!) is de bank die de meeste klanten erbij krijgt de Voedselbank. Sinds de bankencrisis in 2008 zijn er anderhalf keer zoveel voedselbanken in Nederland en is het aantal “klanten” verdubbeld – tegen de trend van de krimpende bankenmarkt in.
Afgelopen weekend organiseerden we bij Colette & Co een filmavond met de pasta van Het Pasta Gilde. Onder bezielende leiding van ondernemer Jeroen van Rotterdam maakt het Gilde superpasta met als achterliggend concept dat er voor elk verkocht pak pasta één pak gedoneerd wordt aan de voedselbank. Een mooie missie waar we ons als Colette uiteraard graag bij aansluiten. De pasta is trouwens ook echt heel erg lekker.
Meester van het Pastagilde: Jeroen van Rotterdam 
Nils Kappeyne van het team van Colette 
Geboeid publiek Verder hadden we de Italiaanse cultfilm “Pranzo di Ferragosto” op het programma, over de arme Gianni die nog steeds bij zijn bejaarde moedertje woont. Tijdens het Italiaanse feestweekend krijgt Gianni nog een paar oude besjes in zijn maag gesplitst, die hij zo goed en kwaad als het gaat gedrenkt, gevoederd en vermaakt moet houden. Een heerlijke film voor de zomeravond.
-
Schrijversgesprek: Jan van der Ven
In de serie Colette schrijversgesprekken is het zaterdag 7 september de beurt aan Jan van der Ven. Deze gerenommeerde journalist (Eindhovens Dagblad, Het Vrije Volk, Het Parool) heeft onlangs een nieuw boek gepubliceerd. Het heet ‘De Brug’ en heeft als onderwerp het Catalaanse grensdorp Colera gedurende de Spaanse Burgeroorlog (1936 – 1939). Welkom! We beginnen om 16:00 uur. Gratis entree.
Aan de hand van het lot van de bewoners – en het spoorwegviaduct in deze plaats – schetst hij de ontwikkelingen in deze bloederige oorlog. Coletter Marko Fehres zal Jan van der Ven (1953) interviewen en hem vragen naar de doorwerking naar het heden, van de controverse tussen de Republikeinen en Franco en Catalonië versus Madrid.
Bij mooi weer zijn er plusminus 50 plaatsen in de fraaie tuin. Jan neemt enkele exemplaren van het boek ‘De Brug’ mee en signeert na afloop. Zijn boek is uitgegeven bij Uitgeverij Elikser.
-
Italiaanse filmavond in onze tuin. Met pasta!
Op zaterdag 31 augustus organiseren we een filmavond in onze tuin. Samen kijken we naar Pranzo di Ferragosto, een vrolijke Italiaanse film over – je raadt het al – pasta in augustus! We beginnen om 20:30, als de zon net is ondergegaan. De toegang is gratis. Onze filmavond is een samenwerking met het Pasta Gilde. Donaties in de vorm van pasta van het Pasta Gilde kopen zijn welkom. We serveren lekkere pastahapjes en we sluiten af met een hapje pasta en een drankje. Gaarne aanmelden via info@colette.red
Foto: In 2022 draaiden we in Cinema Colette Hello Bookstore
De Italianen leren ons dat je de perfecte pasta vooral niet te moeilijk moet maken. De beste recepten kennen daarom slechts enkele ingrediënten – maximaal vijf, wordt er wel eens gezegd. Een pepertje, een beetje kaas, basilicum, spekjes, pastaklassiekers als Carbonara en Arrabiata zet je binnen een handomdraai op tafel op basis van een zeer kort boodschappenlijstje.
Zou hetzelfde ook waar zijn voor films? Zou een ongecompliceerde film met een paar basisingrediënten beter zijn dan een moeilijk meesterwerk waar jarenlang aan geschaafd is, vol culturele referenties en vernuftige cameratrucjes en een loodzwaar script? Je zou het bijna gaan denken na het zien van de film Pranzo di Ferragosto.
De elementen zijn simpel: je hebt Gianni, een beetje een loser, die maar niet aan de vrouw komt en qua carrière ook een beetje in een dipje zit. Uiteraard maakt zijn moedert zich daar zorgen om, want dat is wat Italiaanse moeders doen. Als door een samenloop van omstandigheden moeder aan tafel aanschuift voor “ferragosto” – Maria Hemelvaart, een belangrijke dag op de Italiaanse feestkalender waar men traditioneel met familie en vrienden een feestmaal aanricht – is de komedie compleet. Kortom: stereotyp Italiaans familiedrama, keuvelende omaatjes en lekker eten in een sfeervol deel van Rome, meer hebben we niet nodig voor een goede filmavond.
-
Outsider Art bij Colette
Op Vrijdag 23 augustus kun je vanaf 16:00 uur bij Colette komen kijken en luisteren naar Outsider Art. Schilderijen, boeken en muziek in onze boekentuin.
- Met Saskia Semeins over Het Vrije Leven.
- Paardenwerken van Marleen door de jaren heen – van Marleen Hagenaar.
- Antony Blokdijk van uitgeverij Maldarocca interviewt de kunstenaars.
- Muzikale intermezzo’s door Tino van Leeuwen.
Een deel van de kunst is gemaakt in het Haagse atelier Anders Bekeken aan de Zuidwal. Daar kunnen deelnemers genieten van schilderen, boetseren, beeldhouwen en kaarten maken. Naast vrij werken zijn er 3 workshops per week –schilderles, boetseren en beeldhouwen begeleid door gast docenten, deskundige vrijwilligers en deelnemers. Deelnemers worden ook opgeleid om kunst workshops te geven aan verschillende groepen zoals bedrijfspersoneel, scholieren en buurtbewoners.
Beperkingen hebben invloed op het dagelijkse leven maar in het atelier wordt gekeken naar wat “kan” in plaats van wat “niet kan”. In Anders Bekeken wordt kennis en ervaring met elkaar gedeeld, hierdoor kan iedereen op zijn eigen niveau groeien. Hoofddoelen: leren en genieten van kunst, een gewenste niveau van zelfstandigheid bereiken en integreren in de maatschappij.
-
Janice Deul over Keti Koti
Zaterdag 29 juni, 16.00 uur. Simone Kappeyne in gesprek met Janice Deul
In de aanloop naar de herdenking en viering van de afschaffing van de slavernij op 1 juli, gaan we op zaterdag 29 juni op ons boekenpodium in gesprek met Janice Deul, bekend als journalist, mode-/cultuuractivist en auteur van het boek ‘KETI KOTI – Waarom we de afschaffing van de slavernij moeten herdenken en vieren’.
Foto: Marie-Louise Hodge Waar gaat Keti Koti over? Is het vooral een herdenking of een viering? In haar boek schrijft Janice Deul niet alleen over de geschiedenis, tradities & kleding (met name de Afro-Surinaamse koto) van Keti Koti, maar verkent ze ook wat het betekent voor verschillende groepen mensen: voor mensen in Suriname, de voormalige Nederlandse Antillen en in Nederland; voor mensen met voorouders die tot slaaf gemaakt zijn, voor mensen met voorouders die direct of indirect profijt hebben gehad van tot slaaf gemaakte mensen. En ze kijkt naar de toekomst, naar wat het zou kunnen betekenen? Hoe kan de herdenking en viering bijdragen tot een samenleving waarin alle mensen in gelijkwaardigheid samenleven? Janice Deul maakt zich sterk voor een inclusief, veilig en inspirerend creatief klimaat en is voorstander van een inclusieve herdenking en viering van Keti Koti. Hoe? Dat horen we op 29 juni. Iedereen welkom!
Antiquariaat Colette. Voor elkaar, voor de buurt.
