2 November 20.00 bij Colette: een avond pers & politiek

Frits Bolkestein meende dat de campagne voor de landelijke verkiezingen altijd aankomen op de laatste drie weken, omdat de kiezer toch wel weer vergeet wat er daarvoor is gebeurd. Welnu, wij organiseren daarom als spetterende start van de laatste drie weken voor de Tweede Kamerverkiezingen van 22 november een boeiende avond over Pers & Politiek. Sprekers zijn Jan Tromp (Volkskrant) en Coen van de Ven (Groene Amsterdammer), die onlangs een boek schreven over de complexe relatie tussen de journalisten en de politici op het Binnenhof. Op 2 november om 20.00 bespreken we het boek, de campagne en testen we de parate politiek kennis van de aanwezigen met een Politieke Pubquiz. Hapjes, drankjes en mooie prijzen voor de beste Binnenhofkenners!

Leesclub op zaterdag 4 november, vanaf 14.00 uur aan onze keukentafel. Voertaal: Engels 

Tijdens deze leesclub op zaterdag 4 november bespreken we de roman Deception Island onder leiding van Boekencurator Corina Maduro. Dit keer is het een speciale leesclub, want we bespreken het boek niet alleen met elkaar, maar ook met de schrijver zelf. De Chileense Paulina Flores is in Den Haag voor Crossing Border Festival. Daar kun je haar zien optreden op vrijdagavond 3 november. De dag erna, op zaterdagmiddag om 14.00 uur, komt ze naar Colette voor een ontmoeting met lezers. 

Zaterdag 4 november van 14.00 – 15.00 bij antiquariaat Colette in Den Haag. De toegang is gratis. Meld je aan door een gratis kaartje te kopen via: https://shop.boekencurator.nl/products/leesclub-met-schrijver-pauline-flores

Er is plek voor 12 deelnemers, dus grijp snel je kans om samen met deze schrijver uit Chili in gesprek te gaan.

Over Deception Island: 
Een jonge vrouw van tegen de dertig, Marcela, heeft liefdesverdriet en keuzestress en vertrekt vanuit de Chileense hoofdstad Santiago naar Punta Arenas, aan de Straat van Magellaan in Patagonië, waar haar vader woont na de scheiding van haar moeder.

Hij blijkt een Zuid-Koreaan in huis te verbergen, die van een Chinees schip, een varende visverwerkingsfabriek, is gevallen (gegooid, gesprongen?). Tussen de drie – alle drie in zekere zin op de vlucht voor iets – ontstaat een complexe driehoeksverhouding die zich nooit helemaal uitkristalliseert en waarin veel dingen lang onduidelijk blijven.

Met Zuid-Koreaanse films en strips als inspiratiebron, schetst millennial Paulina Flores in deze gevoelige, broeierige roman op even poëtische als intense wijze een beeld van haar generatie en haar land, waar bijna terloops de grote problemen van deze tijd doorheen zijn verweven: het leegvissen van de zeeën, ontbossing, klimaatverandering, migratie, ongelijkheid, moderne slavernij.

Liefhebbers van Duits opgelet: we hebben nieuwe titels in huis van Robert Menasse, Monika Maron, Annett Gröschner, Uwe Timm en andere interessante schrijvers. Met dank aan onze boekenvrienden van de Deutsche Bibliothek/Literaturhaus én aan een enthousiaste en zeer belezen leraren-echtpaar dat net om de hoek van Colette woont.

Rayon Duits

De afgelopen tijd ontstonden er wat lege plekken in ons rayon Duits. Het verzameld werk van Goethe vond een nieuw onderkomen en ook van Herman Hesse, Ricarda Huch en Uwe Tellkamp verkochten we een paar mooie (en lijvige!) titels.

Literaturhaus

Het Literaturhaus aan de Witte de Withstraat in het Zeeheldenkwartier vierde in september zijn 70-jarige verjaardag. Colette feliciteert deze prominente literaire buurtgenoot van harte! Normaalgesproken krijgen jarigen cadeaus, maar dit keer gingen de vrijwilligers van ons antiquariaat met een grote stapel Duitse romans naar huis. Vielen Dank aan Roswitha Bates-Schmidt – Vorstandsvorsitzende van het Literaturhaus en haar team!

Krimi’s lezen met de plattegrond van Berlijn

Michiel Riegen en Gesien Bruins zijn vaste bezoekers van ons boekenparadijs én deden mee met onze crowdfunding Red Colette. Vrienden van het eerste uur dus. Zij zijn ook bekende gezichten in de buurt. Gesien en Michiel waren respectievelijk leraar Engels en leraar Geschiedenis aan middelbare school De Populier in de Bomenbuurt. En je kunt Michiel in Duinoord tegenkomen in een oranje jack van het BIT-team (Buurt Info Team).

Door de aanstaande verhuizing van Michiel en Gesien moet met name de collectie Duits een beetje inkrimpen. Michiel hoopt vooral dat zijn verzameling Duitse Krimis een nieuwe eigenaar vindt.* ‘Ik las de krimi’s altijd met een plattegrond van Berlijn uit de tijd dat het boek verscheen. Zo leerde ik de stad beter kennen en zag ik hoe de stad in de loop van de tijd veranderd is. Denk aan de straten rond die Mauer. Maar er zijn natuurlijk ook bekende voorbeelden van straten en pleinen die met het wisselen van de regimes andere namen kregen. Zoals de Stalinallee, die nu Karl-Marx-Allee heet. Of de Adolf-Hitler-Platz die nu omgedoopt is tot Theodor-Heuss-Platz.’

Michiel is als historicus ontzettend gefascineerd door de geschiedenis van Berlijn. ‘Ik geloof niet in reïncarnatie, maar de eerste keer dat ik in Berlijn kwam dacht ik: ik ben hier eerder geweest.’ Michiel heeft een omvangrijke collectie geschiedenisboeken over de Duitse hoofdstad en ook een kast vol auteurs uit de DDR en schrijvers die in hun romans op deze tijd reflecteren.

Neem de komende tijd vooral een kijkje in het rayon Duits, dat nu verrijkt is met titels van bijvoorbeeld Annett Gröschner, Anna Seghers en Claudia Rusch. 

*Meer weten over de krimi’s? Stuur een mail aan info@Colette.red

Het is wellicht een beetje een cliché, maar het wordt wel eens gezegd dat het fijne van boeken is dat je de hele wereld over kan reizen zonder het comfort van de luie stoel te verlaten. Net als bij regulier toerisme heb je de must-visits en de veel betreden paden, maar ook de bestemmingen die wat meer van het gebaande pad afliggen. In het boekenvak hebben we daar de iets krukkige term “wereldliteratuur” voor, waar wellicht enig Eurocentrisme uit spreekt. Maar goed, maar goed, er komt ook veel moois uit de landen die geen eigen “kast” hebben. Uitgeverij De Geus brengt daarom al jaren in samenwerking met Oxfam Novib een serie uit met boeken uit de wat meer avontuurlijke bestemmingen. Een van onze vaste gasten doneerde na een verhuizing bijna de complete serie – sla je slag en laat je verrassen!

Misschien wel het laatste openlucht-optreden van dit seizoen: de tuin van Colette was vrijdag 15 september gevuld met gasten die kwamen luisteren naar het gesprek met schrijver en historicus Wim Willems. Zijn nieuwe boek ‘Op weg naar later’ gaat over opgroeien in Den Haag in de jaren ’50 en ’60.

Lees hier meer over de lezing.

Wim Willems heeft gesigneerde exemplaren achtergelaten in onze boekenbergen. Ook van zijn eerdere boeken, zoals Stadskind. Wil je er eentje bemachtigen, wees er dan snel bij!

Vanaf 4 oktober in ons boekendoolhof: speurtocht met prijzen! Neem een kijkje in onze speciale etalage.

Van 4 t/m 15 oktober is het Kinderboekenweek. Voor onze jongste bezoekers is er veel moois te vinden in onze boekenbergen. Aan het begin van de Kinderboekenweek onthullen we onze speciale etalage. En er zijn prijzen te winnen! Kinderen kunnen meedoen met een speciale Colette-speurtocht door de winkel. Voor alle jonge lezers hebben we iets bijzonders klaar liggen.

Eve woont in Philadelphia, las op Tiktok over #Colette en kwam tijdens haar reis naar Nederland langs bij ons voor een mooi souvenir.

‘She came through the rabbit hole’, om maar even een van onze twittervrienden te citeren.

34 zijn is maar lastig: bij sommige dingen krijg je nog net een jaartje jongerenkorting, maar bij andere zaken voel je de ouderdom in je nek ademen. Op weinig momenten voel ik mijn jeugd zo als los zand door mijn handen glippen dan als ik me betrap op het vermoeiende ouwemannentrekje om dingen nog te noemen bij hun oude naam na een rebranding. Zeg maar NPO3 nog steeds “Hilversum drie” noemen. Maar toch he. Hoe ik het ook probeer, het lukt me niet om de term “Tong Tong Fair” over mijn lippen te krijgen als ik aan mijn vrienden voorstel of ze zin hebben om naar de Pasar Malam te gaan. De Pasar Malam heet gewoon de Pasar Malam, wat het marketingbureau ook bedacht heeft. 

Goed, de Tong Tong Fair. We hebben de foldertjes bij onze uitgebreide afdeling Indische boeken liggen. Dat is natuurlijk niet voor niets – we hebben een flinke Indische afdeling. De laatste jaren krijgt de Indische geschiedenis ook ruime aandacht op de, slik, Tong Tong Fair, met historische paviljoens en standjes met (tweedehands) boeken over Indië. Onze vrienden van Moesson hebben tegenwoordig ook een permanente winkel op het Noordeinde met een heuse Indische bibliotheek. Je zou zeggen dat er dus een soort herleving is van de Indische geschiedenis – al verkopen we lang niet elke dag een Beb Vuyk of knallers met titels als “Soldaatje spelen onder de smaragden gordel”. We krijgen echter wel veel Indische boeken aangeboden: geregeld gaan er mensen uit de oude wereld dood en dan krijgen we weer een telefoontje of we interesse hebben in drieduizend boeken over de Oost.*

En het is niet alsof er voorlopig een einde komt aan het corpus aan boeken dat onder deze sectie geplaatst gaat worden: de laatste tijd worden we overspoeld met een flinke lading boeken over het koloniale verleden. Romanciers schrijven weer Indische romans en er komt van alles uit dat ‘nieuw licht’ werpt op de laatste jaren van de Nederlandse heerschappij in de Oost. Televisieseries, interviews in de couranten… Indië is weer hot.

Misschien komt al deze aandacht voor Indische geschiedenis voort uit het feit dat de laatste generatie die de koloniale tijd hebben meegemaakt het tijdelijke voor het eeuwige aan het verwisselen is, maar er is ook nog wat meer aan de hand. Zo zitten we nu kennelijk in een wonderlijk historisch moment waarin de geschiedenis van Nederland wordt herschreven.

Onze nationale identiteit ontleenden we vroeger aan het feit dat we de Spanjaarden van katoen gaven in een oorlog die ofwel om de vrijheid ging, ofwel om de vrijheid om de Protestantse religie te belijden. Het koloniale project was een mooi uitvloeisel van het feit dat de jonge natie z’n vleugels over de wereld uitspreidde, met de bijbel in de hand en de beste schepen van de wereld onder de zeebenen. 

Dat gaat nu anders. We zijn nu een migratiesamenleving en het verhaal van de tijd draait rondjes om het idee dat we ons nationale kompas nu niet meer op het David-tegen-Goliathverhaal van de dappere geuzen en Willem van Oranje tegen de malle Habsburgers met hun gekke kinnen, maar op het feit dat we een koloniale erfzonde bij ons dragen.

Want, zo luidt de theorie, voordat we de multiculturaliteit een plaatsje kunnen geven moeten we eerst de door de koloniale periode ontstane maatschappelijke machtsverschillen opheffen. We moeten ons dus spiegelen aan de zwarte bladzijden, of sterker nog, als samenleving collectief in therapie om met onszelf in het reine te komen met het vermeend foute verleden.

De dekolonisatie** en de contemporaine massamigratie wordt genomen als nieuwe “Nullstunde” om het nationale verhaal omheen te bouwen. Vandaar al die aandacht voor de misstanden tijdens de Politionele Acties (sorry, Revolusi, nog zo’n nieuwe term waar ik slecht aan kan wennen) en de felle strijd onlangs over de erfenis van het optreden van Kapitein Westerling op Celebes.

Er is aardig wat op die historiografische trend af te dingen en de vraag is natuurlijk of zulk geïnstitutionaliseerd therapeutisch radicalisme werkelijk ooit een breed gedragen volksverhaal wordt, maar het heeft wel gezorgd dat er een hernieuwde interesse in Nederlands-Indië is ontstaan. Een goede reden om de Indische kast eens te komen plunderen in de komende dagen.

*hier zit ergens nog een grap in over de weduwen van de Weduwe van Indië maar die krijg ik niet helemaal rond.

** Nouja, de vervanging van een op Den Haag gecentreerd imperium door een vanuit Jakarta geleide Republik, een proces dat met het nodige militaire en culturele imperialisme gepaard ging.

Ok, we smokkelen een beetje. Het is niet echt een etalage, eerder een nieuwe kast met onze collectie boeken over Joodse cultuur en geschiedenis, met uiteraard speciale aandacht voor de getuigenissen uit de Tweede Wereld. Toch belangrijk om dat hoekje in ere te houden in een tijd dat we ons afvragen of we nog wel Stolpersteine mogen leggen omdat het een negatieve impact heeft op de woningwaarde. We hebben een mooie collectie die al tijden meer verdiende dan een rommelige stapel en nu hebben we eindelijk een mooie kast. Overigens is de kast – plus nog een hele stapel mooie boeken – gedoneerd door een fan van de winkel. Team work makes the dream work!

De beruchte “diagonale du vide” staat in Frankrijk voor een brede band van uitgestorven,
onbewoonde dorpjes met alleen nog maar leegstaande woningen of woningen met gesloten
luiken (deels bewoond door de Parijse of buitenlandse eigenaren). De strook loopt van het
noordoosten naar het zuidwesten, van de Vogezen tot aan Les Landes, Over het algemeen
zijn het dorpjes die tot halverwege vorige eeuw nog prima levensvatbaar waren met een
paar honderd inwoners, maar die door het verdwijnen van werkgelegenheid, door
grootschalige landbouw en de trek naar de stad leegliepen. Als er dan ook nog eens geen
verbinding met de TGV is of er geen afslag van de snelweg naar toe gaat, verdwijnen de
bakker en de épicerie, de school, het postkantoor, het bureau van de gendarmerie en is het
dorp ten dode opgeschreven.

Saint-Sauveur en Puisaye ligt schuin onder Auxerre en midden in die diagonale du vide, er is
geen industrie, geen TGV-station en de péage van Parijs naar het zuiden komt er niet langs,
het zou voorbestemd zijn een “leeggelopen” dorpje te worden (850 inwoners, 200 gezinnen,
2/3 ervan is kinderloos en de helft van de bewoners is boven de 60 jaar). De gemiddelde
toerist heeft geen enkele reden om de péage te verlaten. Maar Saint Sauveur heeft iets heel
speciaals en de huidige bewoners van het dorpje weten dat. Dank zij hun beroemdste
inwoner hebben zij de achteruitgang van het dorp weten te stoppen en om te buigen.
Gelukkig zijn Hans van Oel en ondergetekende geen gemiddelde toerist. Wij hadden net als
de huidige bewoners van Saint Sauveur Colette voor ogen.

Het oude 17e eeuwse kasteel midden in het dorp is omgetoverd tot een Musée Colette, een
feest om in rond te lopen, het museumwinkeltje te bezoeken en er koffie te drinken met
heerlijk appelgebak. Het woonhuis waar Colette de eerste 18 jaar van haar leven woonde,
geeft een prachtige kijk op haar jeugd. En voor de liefhebbers van onze eigen Colette-winkel
is er een bouquiniste die haar boekenschat uitstalt over talloze aaneengesloten kamers,
gangetjes, optrekjes, alle ruimtes van vloer tot plafond gevuld en met groot risico een stapel
boeken achter je rugzak te haken (de boeken staan weliswaar alfabetisch, maar daar is mee
te leven). Een charmant hotel en een mooi plein met een terrasje waar het nagenieten met
een bière-picon kan beginnen.

Toen Colette later in haar leven haar geboortehuis in bezit kreeg en zij het dorp voor het
eerst weer bezocht, stonden de inwoners met stenen en boegeroep klaar om haar te
ontvangen (haar eerste roman was een in vitriool gedrenkt portret van de bewoners van
Saint Sauveur), nu zouden ze met vlaggetjes een welkomstparade beleggen om de schrijfster
die het dorp van de ondergang, de leegloop, de vergetelheid redde, toe te juichen.

www.lamaisondecolette.fr
www.muséecolette.com

Door Piet Driest, rayonhoofd Frans