Nu in onze etalage: collages van kunstenares Cristina Martins. De kunstwerken zijn te koop en hebben een bijzondere relatie tot Colette. De beelden die Martins gebruikt, komen veelal uit oude boeken en tijdschriften die zij in onze boekenbergen opdook. Wist je dat Cristina ook in opdracht tekening-collages maakt van uw familiefoto’s? Een cadeau om altijd te bewaren!

Cristina Martins: ‘Naast tekeningen maak ik collages. Een paar maanden geleden boorde ik een enorm
prachtige schat aan: de boeken en tijdschriften van antiquariaat Colette. Tussen de boekenbergen lag de inspiratie voor deze collages. Achter elk verhaal huist een ander verhaal.”

De collages van Cristina Martins maakte van de parels van Colette zijn vanaf zaterdag 29 maart t/m zaterdag 12 april te zien in de etalage van Colette. De collages zijn te koop. Mocht je geïnteresseerd zijn stuur een mail aan Cristina. Of stuur een berichtje via Instagram

Op donderdag 27 maart is het feest in Colette! We krijgen wethouder Saskia Bruines op bezoek; zij legt om 15:00 uur de ‘Gulden Klinker’ in de stoep voor onze deur. Dit is een prijs voor vrijwilligers-initiatieven in Den Haag. Wat een eer! We zijn heel trots dat we alweer bijna 4 jaar samen ons bijzondere boekenparadijsje draaiend houden.

Welkom vanaf 14:30. We rollen de rode loper uit voor onze vrijwilligers, voor onze klanten, buurtgenoten en andere fans van Colette. We serveren champagne en lekkere hapjes. En er is live accordeonmuziek!

In juni verschijnt het boek over onze winkel! Kun je ook niet wachten? Laat je mailadres achter op https://colette.red/het-boek/ en je hoort als eerste wanneer je het boek kunt bestellen, mét korting!

Bovendien zijn we nieuwsgierig welk omslag jouw voorkeur heeft. A of toch B? Laat het ons weten! 

De vaste bezoekers van Colette weten dat onze nestor Jogchum de Vries een bijzondere band heeft met Jan Cremer, de grote schrijver die vorig jaar op 84-jarige leeftijd overleed. Niet voor niets hebben we op onze afdeling de pareltjes van Jogchum een stapel met Cremer-boeken die zowat tot aan het plafond reikt. Onlangs refereerde Babette Cremer, de grote liefde van Jan Cremer, in een interview in Volkskrant Magazine aan de vriendschap tussen Jan en Jogchum: ‘Het bewijs dat Jan een ridder was’.

Roze memoblaadjes

Coletter Linda Vermeulen ging bij Jogchum langs om hem op het Volkskrant-artikel te wijzen en kreeg een paar dagen later vijf roze memoblaadjes met daarop het verhaal van de bijzondere, kortdurende vriendschap. Op onderstaande foto zie je de briefjes, samen met een kaart die Jan Cremer in 1952 naar Jogchum stuurde. ‘Wie wat bewaart, die heeft wat’, aldus Jogchum.

Eerst het citaat van Babette Cremer in het interview met Onno Blom over haar ontmoeting met Jogchum. Zij noemt hem niet direct bij naam – het was onze vrijwilliger Stef Muller van het reparatieteam die Jogchum in dit fragment herkende:

‘Niet zo lang geleden kwam na een opening in het Haagse Gemeentemuseum een oude man naar ons toe. Hij had een ansichtkaart bij zich uit 1952. Groeten van Jan, stond op de achterkant. Die man had de kaart altijd bewaard. Hij vertelde dat Jan hem in het weeshuis had gered. ‘Jij slaapt naast mij’, had Jan gezegd, hoewel hij drie jaar jonger was. Het bewijs dat Jan een ridder was.’

Kinderherstellingsoord

Jogchum kan zich de ontmoeting in het museum met Babette en Jan Cremer nog goed herinneren. ‘Dat was in 2007’. Verder was het verhaal van de redding in het weeshuis net een tikkeltje anders. ‘Ik ben van 18 april 1941, dus een jaar jonger dan Jan’, zo schrijft Jogchum op het eerste roze memoblaadje. ,Eind 1951 zat ik in Huize Heelsum, een kinderherstellingsoord in de buurt van Arnhem. Ik was een erg verlegen jongetje van het platteland. Ik kwam uit Pingjum, Friesland. Jan kwam uit Enschede en sliep in het bed naast dat van mij. Jan was zoals we dat zeggen een soort natuurlijke leider; hij was ‘street wise’. Hij bleek ook de krant te lezen, net zoals ik dat al van jongs af aan deed. En hij wilde later een motor met zijspan, zoals de ANWB-monteurs destijds. De andere jongens kwamen uit ‘Holland’. Wij niet, dat schiep ook een band.’

Zuivere lucht

‘Ik was daar voor de zuivere boslucht. Ik was een beetje bleekjes en had last van astmatische bronchitis. De strenge winters in Friesland met veel mist uit zee waren niet echt gezond voor mij. Dus ik overwinterde dat jaar in Heelsum. Jan was half-wees, hij was een stadsjongen. We weten uit zijn boeken dat hij in zijn jeugd veel van huis gewisseld is. Verder waren er veel verschillende jongens. Er zaten bedplassers bij, een paar nerveuze jongens. Er waren twee groepen: jong en oud. De grens lag bij 11 jaar. Maar ik mocht als tienjarige, vrij lange jongen, bij de oudste groep. We maakten veel wandelingen door de Zuidelijke Veluwezoom, met bossen en beekjes en het kasteel Doorwerth. Van Sinterklaas kregen alle jongens een zakmes, waarmee we landjepik speelden in het zand.’

Op onderstaande afbeelding zie je een foto van Huize Heelsum (voor de kenners: deze foto staat ook in ‘Ik Jan Cremer’) en wederom de kaart van Jan Cremer aan Jogchum.

Jan greep in

‘We trokken samen op. Jan kwam ook voor mij op’, schrijft Jogchum. ‘Op een dag was ik nerveus. Ik was misselijk. We zaten aan het ontbijt, aan tafel met de hele groep. Ik raakte in paniek en in die noodsituatie stamelde ik iets in het Fries. Het Nederlandse woord voor kotsen (Fries: spuien) kende ik niet. Jan greep in en bracht me naar de wc. Ik weet ook nog dat Jan ons in Heelsum het woord ansichtkaart liet opschrijven. Laat dat jongetje uit Pingjum nou de enige zijn die dat foutloos deed. Bij het vertrek uit Heelsum hebben we adressen uitgewisseld.’

Doos met kaarten

‘In het herstellingsoord had ieder een doos voor zijn persoonlijke spullen. Zoals een tandenborstel, kam, ballpoint. Ik bewaarde in die doos ook de de brieven die mijn klasgenoten vanuit Friesland in opdracht van de meester naar mij stuurden. Ik vond het wel leuk natuurlijk om pakketjes met kaarten te krijgen. Ik was per slot van rekening nog nooit eerder van huist geweest en was daar best eenzaam. Een half jaar later, toen ik al lang weer thuis was in Pingjum, ontving ik een kaart van Jan uit Enschede. Met een stierenvechter, waarschijnlijk een kaart die Jan van zijn vader, de wereldreiziger, had gekregen. Die kaart bewaarde ik ook in die doos. Zelf stuurde ik een kaart van ‘Hongaarse schilders’ naar Jan. De doos heb ik nu nog altijd in mijn woonkamer staan. Ik ben een bewaarder. Ik ben niet voor niks tweedehands boekhandelaar geworden.’

Ik Jan Cremer

Jaren gingen voorbij. ‘Uiteraard heb ik later zijn boeken gekocht. Ik Jan Cremer. Dat was in 1964. Ik zat toen in militaire dienst. Het boek was erg populair. Ik heb het een paar keer uitgeleend aan mede-soldaten. Het kwam er maar niet van om contact op te nemen…’

Ontmoeting in het Fotomuseum

En dan het laatste memoblaadje: ‘…Tot februari 2007. Er was een bijeenkomst in het Fotomuseum in Den Haag, dus naast het Gemeentemuseum, ter gelegenheid van een tentoonstelling over ‘The sixties’. Jan werd geïnterviewd door Kees ’t Hart. Ik dacht: dit is mijn kans om Jan nog eens te ontmoeten. Samen met mijn beste vriendin Hanneke ben ik er naartoe gegaan. Na afloop heb ik mij gemeld met mijn ansichtkaart. Jan was blij verrast en deelde dit met Babette, die ons er op wees hoe bijzonder dit was: ‘Meer dan 50 jaar geleden.’ Vijf dagen later ontving ik een grote cassette die samengesteld was voor de zestigste verjaardag van Jan Cremer. Een luxe editie, 50e druk van Ik Jan Cremer, een cd met zigeunermuziek (Rijk de Gooijer zong over een Kozak, en Jan las ook voor). En een grote litho, genummerd, en dit alles gesigneerd plus de vermelding ‘voor Jogchum’.

Made in USA

Achterop het laatste blaadje heeft Jogchum nog een nabrander geschreven: ‘Overigens schrijft Cremer in zijn boek Made in USA op pagina 67 over ‘Boer Koekoek uit Pingjum’. Dat citaat toonde ik hem op die bijeenkomst in het Fotomuseum. Ja, Jan bleek op zoek te zijn geweest in Pingjum. Om foto’s te maken van koeien, voor latere schilderijen. Hij had nog naar mij geïnformeerd, vertelde hij, maar zonder succes. We waren met onze familie overigens al verhuisd in 1964.’ Op de foto: Made in USA, gesigneerd door Jan Cremer, op 15 februari 2007, met een lieve groet voor Hanneke.

Op zondag 11 mei neemt auteur June Nods je mee in het fascinerende leven en werk van Lidi van Mourik Broekman (1917-2015), een onderbelichte maar bijzondere beeldend kunstenares. Haar sculpturen en schilderijen vertellen een verhaal van kracht, doorzettingsvermogen en een ongekende passie voor kunst. Lezing van 15:00 uur tot 15:45. Bij mooi weer in de tuin van Colette!

Voor belangstellenden: aansluitend wandelen we met Junce Nods naar beelden van Lidi van Mourik Broekman in het Stadhoudersplantsoen. Welkom!

Wist je bijvoorbeeld dat beelden van Lidi van Mourik Broekman in Den Haag ooit verborgen waren achter hekken bij het Joegoslavië-tribunaal? En dat de kunstenares weigerde de loyaliteitsverklaring van de bezetter te tekenen tijdens de Tweede Wereldoorlog?

Na de lezing maken we samen een korte wandeling naar het beeldhouwwerk “Spel en Zekerheid”, een van haar werken in de openbare ruimte.

Over de spreker: June Nods schreef het boek Geen schaduw zonder licht over Lidi van Mourik Broekman, waarin ze niet alleen Lidi’s kunst, maar ook haar bijzondere levensverhaal belicht. Het boek is verkrijgbaar bij Colette.

 Waarom je deze lezing niet wilt missen:
Duik in de vergeten geschiedenis van een getalenteerde vrouwelijke kunstenaar
Ontdek hoe Lidi’s werk in de openbare ruimte tot stand kwam
Laat je inspireren door een verhaal vol kunst, moed en passie

Gratis toegang – kom langs en laat je verrassen!

Op zondag 16 februari hebben we de dichters en schrijvers van Het Woordenrijk op bezoek. Vanaf 14:30 uur kun je achter onze boekenbergen luisteren naar muziek, interviews en poëzie. Met deze keer optredens van Khadija El Idrissi, Kees ’t Hart en Joost Baars. Muziek door The Fortune Cookies. Het Woordenrijk is een samenwerking met het gelijknamige radio-programma op DenHaagFM. Ricco van Nierop is presentator van de show. Hij stelde het programma samen met Edwin Fagel.

Khadija Ibourk El Idrissi is een dichter die in het Nederlands, maar ook in andere talen schrijft. Zo was haar debuut-gedicht ‘De ontmoeting’ vijftalig. Ze was een van de Jonge Stadsdichters van Den Haag in 2022. Daar had ze als doel om jongeren te inspireren om meer met taal bezig te zijn, vooral de jongeren die net in Nederland zijn gekomen. Ze droeg haar gedichten voor bij het Haagse UIT-festival in Den Haag, bij de Bevrijdingsmaaltijd, Crossing Border, Zwarte Schaap en Writers Unlimited. Ze deed mee met Poetry Circle 22/23 en ze zal vandaaruit haar dichterscarrière blijven vervolgen om haar weg te vinden terwijl ze de leraaropleiding Frans volgt. 

Kees ’t Hart is schrijver en dichter. In Den Haag presenteerde hij een drukbezocht literatuurprogramma ‘Over Boeken’. Als recensent voor onder meer de Groene Amsterdammer duikt hij pareltjes op en maakt ze bij een groter publiek bekend. Vorig jaar won hij de ‘gouden boekensteun’ ofwel de Prix de Colette voor zijn inzet voor het boek. We hebben veel boeken van Kees ’t Hart in onze collectie. Bijvoorbeeld de roman ‘Hotel Vertigo’. En ‘Ter Navolging’ over Betje Wolff en Aagje Deken.

Joost Baars (1975) publiceerde in 2017 de bundel Binnenplaats bij Uitgeverij Van Oorschot. Voor deze bundel ontving hij in 2018 de laatste VSB Poëzieprijs. Zijn werk werd vertaald in het Grieks, Spaans, Engels en Arabisch. Hij schrijft over poëzie voor o.a. het tijdschrift Awater en publiceerde vertalingen van diverse dichters (waaronder Joy Ladin, Dorothea Lasky, Quintan Ana Wikswo en Aaron Kunin) in de tijdschriften Terras, Poëziekrant, nY en Samplekanon. Hij werkt in Amsterdam als boekverkoper, docent bij de Schrijversvakschool en poëzieredacteur.

The Fortune Cookies is speciaal voor deze editie van Het Woordenrijk Live geformeerd en bestaat uit Gerard Vos (Swing State) en zijn kind Jules. Anders dan de jazz-funk-band Swing State, zal het duo zich concentreren op het singer-songwriter-genre, met covers van o.a. Joni Mitchell en eigen materiaal.

Primeur voor Colette: dit jaar doen we mee aan het landelijke huiskamerfestival Gluren bij de Buren. We zijn dan wel een antiquariaat, maar toch óók een beetje de huiskamer van onze buurt. Kom zondag 2 februari bij ons langs! Luister onder het genot van een kopje thee, of tijdens het boeken zoeken, naar een akoestisch concert van de band Diamond Wave.

Vlak voor de kerst deden we bij Colette een bijzondere ontdekking. Een passende decembervondst! Onze Coletter van team donderdag, John Beckers, doet verslag:

Rechtsboven op het schutblad prijkt de naam van wijlen dhr L. Uding en datum van aankoop. In het boek ook een facsimile uitgave van de laatste twee bladen van de eerste versie van hoofdstuk 10 van het manuscript (uit de Collectie Letterkundig Museum ).

Enige tijd geleden heeft mevrouw Uding aan Colette een groot deel van haar collectie Nederlandse literatuur geschonken waarin vele zeldzame uitgaven en eerste drukken. Begin 2025 zal er bij Colette een etalage worden ingericht ter ere van en als dank aan mevrouw Uding. We hebben het boek aangeboden op Boekwinkeltjes waar het na enkele dagen besteld is.

Vorige maand verscheen nummer 4 van tijdschrift Elders literair, een nummer met als thema de Nederlandstalige diplomaat-schrijver. In het tijdschrift staan artikelen over bekende auteurs als F. Springer, Robert van Gulik, A. Alberts en Albert Helman. Ook staan er bijdragen in van diplomaat- schrijvers van nu. Twee van hen, dichter (en buurtbewoner) Caroline Wiedenhof en prozaïst (en Coletter) Hein van der Hoeven zijn op zondagmiddag 16 februari bij ons te gast.

Caroline Wiedenhof was van huis uit meer vertrouwd met oosterse filosofie, theosofie en moderne pedagogie dan met de katholieke Brabantse wereld waarin zij opgroeide. In 1988 startte haar diplomatieke loopbaan, die in de loop der jaren transformeerde naar een praktijk in veranderkunde. Anno 2025 werkt zij in rijksdienst als raadgever en schrijver over dialoog en ethiek. Daarnaast begeleidt zij levenskunstige programma’s met film, poëzie en filosofie. Zij publiceerde Loopbaanladders en Wereldbanen (2012), De dalen in (2023) en de dichtbundels Huishoudelijke mededelingen (2009) en Weidewacht (2020). Eenentwintig van haar gedichten zijn te bekijken op haar website Duodecima.nl in de serie Poëzien.

Hein van der Hoeven was van 1981 tot 2014 werkzaam bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken. In die periode was hij o.a. als diplomaat geplaatst op de ambassades in Madrid en Hanoi. Bij uitgeverij In de Knipscheer verschenen Jongen met rood vest (2018) en Het leven is snel genoeg. Twee novellen langs schilderijen van Diederik Gerlach (2023). Hij is bestuurslid van het F. Springer Genootschap en redacteur van Elders literair.

Arjen van Meijgaard is docent in het voortgezet onderwijs. In 2017 publiceerde hij zijn debuutroman We hebben alles bij ons (Uitgeverij In de Knipscheer), in 2022 gevolgd door zijn tweede roman De laatste klanken van Icarus (Uitgeverij kleine Uil). In 2023 verscheen de verhalenbundel Pretpark Pararijs en andere verhalen (Uitgeverij kleine Uil). Vorig jaar hertaalde hij, voor dezelfde uitgeverij, de laat achttiende-eeuwse roman Julia van Rhijnvis Feith.