Coletter in de etalage: Marcel Nonhebel

Marcel Nonhebel kende Colette al in de periode met Jogchum, want hij woont dichtbij en liep er wel eens binnen. Jean-Pierre heeft bij hem in de straat gewoond, als ze elkaar tegen kwamen maakten ze een praatje. Toen bij zo’n gelegenheid de overname van de winkel ter sprake kwam, was de beslissing snel genomen. Marcel begon in de Covid-periode, net toen de boekhandels weer open mochten, zo’n 2,5 jaar geleden. Geschiedenis was van meet af aan zijn grote drijfveer. Hij heeft het gedoceerd en het vak heeft nog steeds zijn actieve belangstelling. Rob Jamin sprak met Marcel over het rayon geschiedenis.

Rayonhoofd Geschiedenis

Het rayon Geschiedenis heeft een royale ruimte ter beschikking, die ook nog eens lekker in de loop en het zicht ligt. Al bij de eerste blik valt op hoe systematisch en gedetailleerd de kast is ingericht. Marcel hanteert een indeling naar tijdvakken. Het liefst zou hij de boeken binnen de onderafdelingen rangschikken op alfabet, maar dat is om praktische redenen onmogelijk. Veel boeken passen niet zomaar in de kast, die legt hij plat neer. Persoonlijk vindt hij de stapels vóór de kasten veel te groot. Zo kun je nergens bij de onderste planken, niemand weet wat voor moois of rotzooi daar ligt. Al pratend neemt hij zich voor om daar de komende periode mee aan de slag te gaan. Vooral omdat hij benieuwd is wat hij aan zal treffen.

Dubbele exemplaren, en verkeerd geplaatste

Er vallen behoorlijk wat dubbele exemplaren onder zijn hoede. Hij vindt het meestal het zonde om ze weg te doen. Hij legt ze vaak bij de uitstalling vóór de winkel, daar is de omzetsnelheid hoog.

In zijn rayon treft hij veel aan dat niet bij geschiedenis hoort. Van Geert Mak, bijvoorbeeld, die heeft veel geschreven dat een verhaal is, maar geen geschiedenis. [Hoe god verdween uit] Jorwerd, om maar eens wat te noemen. Marcel is voortdurend bezig om verkeerd geplaatste boeken elders in de winkel onder te brengen. Aan de andere kant is hij de eerste om toe te geven dat elke rubricering beperkingen heeft en dat het bijna onmogelijk is om consequent te blijven.

Opvallend

Behalve de misplaatste boeken zijn dat de oorspronkelijke werken. De vaders en moeders van de geschiedschrijving: Huizinga, Geijl, Verschoor, Romein, noem ze maar op. En uit Frankrijk en Engeland Orlando Figes, Simon Montefiore, Applebaum, Judt, Kershaw, Piketty, Christopher Clark, die worden goed verkocht, ook al zijn ze weinig aanwezig.

De meeste vraag van klanten gaat naar de hedendaagse geschiedenis en de Tweede Wereldoorlog. En naar de slavernij en toenmalig Nederlands Indië. De Middeleeuwen en de Zeventiende Eeuw hebben we wel in huis, maar daar is weinig vraag naar. Aan de rand van zijn rayon ziet hij dat er veel vraag is naar Latijns Amerika, maar dat valt niet onder zijn hoede.

Het leuke van Colette

Onverwacht zijn er leuke gesprekken met klanten. Iemand zoekt een bepaald boek, en ook al is dat niet te vinden, toch ontstaat er een interessant gesprek.

Kort geleden kwam een Fransman de winkel in, op zoek naar bijzondere boeken om thuis als pronkstuk neer te zetten. Na lang zoeken vond hij in de kast achter de zitruimte, met de in leer gebonden boeken, iets van zijn gading. De ploeg medewerkers ging meteen in conclaaf, zocht op internet, delibereerde en kwam met een redelijk geachte vraagprijs. De Fransman betaalde grif. De volgende dag werd Marcel gerappelleerd door de eigenaren: de boeken in die kast zijn NIET voor de verkoop. Dat we dat allemaal in onze oren knopen.

‘Wat me ook veel plezier geeft is mensen die vertellen over een boek dat ze lang geleden hebben gelezen, en dat proberen terug te vinden in onze boekenbergen. En mensen die heel blij zijn met het totaal onoverzichtelijke zootje boeken, een boek vinden dat ze niet zochten, maar blijkbaar toch hebben gevonden.’ ‘En jongeren die opgetogen de winkel verlaten met een stapeltje boeken waarvan er in normale boekhandels maar één is te vinden.’

Plannen

Of hij wensen en plannen heeft? Marcel wil de indeling nog specifieker maken, bijvoorbeeld binnen de Tweede Wereldoorlog onderverdelingen als Holocaust, gevechtshandelingen, enzovoort. En hij wil eigenlijk alles opschrijven. Wat hij daarmee bedoelt? Een inventaris maken van alles dat hij in huis heeft, zodat vragen van klanten beter beantwoord kunnen worden. Past dat wel bij Colette? vraag ik me af.

Wensen

De stellages voor de winkel buiten zijn hem een doorn in het oog. De uitstalling is een enorme trekker, mensen blijven stilstaan en ze kopen. Maar het gehannes om alles tevoorschijn te brengen en weer terug de winkel in te zetten, dat is hopeloos. Dat ronde tafeltje, grappig, maar verschrikkelijk onhandig. Waar is die leuke kleplessenaar gebleven?

Een ander idee dat opkomt: hij zou meer ruimte bij de teams willen. Niet iedereen wil een hele middag aanwezig zijn, dat speelt zeker bij pensionado’s. Die kunnen of willen ook niet elke week, en ze hebben wat vaker een reden om te verzuimen. Afgelopen week heeft Marcel de hele dinsdag alleen gestaan. Dat is gewoon minder leuk. Wat hem betreft gaat Colette actiever werven.