Lekker griezelen bij Colette

Wanneer u heeft leren lezen weet ik niet, maar als u van mijn generatie bent die aan het begin van de jaren negentig heeft leren lezen dan heeft u ongetwijfeld allerlei nostalgische gevoelens bij het horen van de namen Paul van Loon en R.L. Stine. Er was een tijd in mijn leven dat ik twee soorten cadeaux kreeg; als het rammelde was het Lego, als het niet rammelde was het een boek, en dan vaak de destijds zeer populaire Kippenvel-serie. De Griezelbus-serie (en aanverwante artikelen) waren daar dan het Nederlandse antwoord op. Wat een feest dat het was: aangezien ik in februari jarig ben was er niets heerlijker dan met een vers boek onder de dekens weg te kruipen met een fijn griezelboek. 

Ik heb ze al lang niet meer open gehad en kennelijk hoort het erbij dat als je ouder wordt je realiseert dat de grootste monsters niet de weerwolven en spoken uit de verhalen zijn, maar dat die griezels niets meer dan archetypische representaties zijn van de duistere onderstromen van de menselijke soort. Nu is er zeker wel horror voor volwassenen – denk aan Stephen King of de klassiekers van Edgar Allan Poe en H.P. Lovecraft – maar daar grijp ik toch wat minder snel naar.

Toch hadden we vandaag een mooie gelegenheid om het horrorgenre onder de aandacht te brengen. Het was immers Halloween, dus alle kleine spoken, weerwolven, vampieren en heksen stoven weer door de Reinkenstraat. Marcel van Team Dinsdag stond klaar met de snoepjes voor de “Trick or treaters” en de etalage lag vol met griezelboeken. Feest!