Column Istvan Kops: Romantiek van een boekverkoper
Hoewel ik al vele jaren lang bijna dagelijks boekwinkels bezoek om boeken te kopen of om inspiratie op te doen, heb ik nooit één moment in mijn leven stilgestaan bij de gedachte om zelf een boekwinkel te beginnen. Zelfs nu heb ik er moeite mee mezelf te zien als iemand die in het boekenvak zit.
Soms word ik wakker met de gedachte: ‘We hebben een boekwinkel’, maar om de één of andere reden lijkt het nog niet echt te beklijven. Alsof het fictie is. Het verkopen van boeken heb ik altijd geassocieerd met films als Notting Hill en You’ve got mail. Films waarin romantiek een grote rol speelt, waarin een stuntelige boekverkoper zijn leven niet echt helemaal op orde lijkt te hebben en maar wat aanrommelt in het dagelijkse leven. Over romantiek gesproken. Ik ontving op het Instagram account van ‘Colette’ het volgende bericht:
‘Goedemorgen, Even een vraag, ik heb vandaag een eerste date en wil natuurlijk indruk maken. Ze is groot fan van boeken en heeft me een tijdje geleden een tiktok van de boekenwinkel doorgestuurd. Onder deze post stond dat de winkel op donderdag geopend is, maar op google staat gesloten. Ik kan het dus niet echt vinden. Kun je mij vertellen of jullie vandaag geopend zijn?
Alvast bedankt!
Groetjes, (…)’
Ik vond dit zowel inspirerend als hartverwarmend. Ik schreef al eens over de relatie tussen tiktok en het lezen van boeken en dit is voor mij een prachtig voorbeeld van hoe goed een medium als tiktok voor zowel boekwinkels als lezers kan werken. Maar laat ik terugkeren naar de romantiek van de boekwinkel en de stuntelige boekverkoper. Tijdens mijn eerste middagdienst in de winkel gebeurde meteen wat ik vreesde. Een klant vroeg naar een boek over de geschiedenis van het Haagse duingebied Meijendel. Ik had geen flauw idee of we het boek hadden, waar het zou kunnen staan. In lichte paniek keek ik naar links en naar rechts. De manshoge boekenbergen die ons aan alle kanten dreigend omringden, gaven geen enkel aanknopingspunt. Boekenbergen mogen voor sommigen een soort hemel zijn, maar zie er maar eens wat in terug te vinden.
Niet voor het eerst bedacht ik dat er zeker wel iets viel te zeggen voor een goed georganiseerde winkel met boeken strak in het gelid in overzichtelijke boekenkasten. De vorige eigenaar, Jogchum had daar nooit zoveel om gegeven. Die zei zelfs letterlijk eens het volgende: ‘Er zijn ook lui die alles prachtig geordend hebben. Maar die hebben niets eigenlijk.’ Een leuke quote, maar daar had ik op dat moment weinig aan. Op goed geluk maakte ik een onhandige pirouette waarbij ik ternauwernood voorkwam dat een boekenstapel in elkaar donderde en wees een willekeurige kant uit. Het geluk was die dag volledig aan mijn zijde, want ik bleek zomaar het boek waar de klant naar op zoek was aan te wijzen. Mijn vertrouwen was die dag gegroeid. Wie weet ga ik mezelf nog eens echt als een boekverkoper zien.
