De Ontdekking van Harry Mulisch

Op zaterdag zaterdag 30 oktober is het 11 jaar geleden dat Harry Mulisch in eigen persoon de hemel ging ontdekken. Ik ben al een liefhebber en verzamelaar van zijn werk sinds ik in 1998 op 19-jarige leeftijd zijn magnum opus kreeg van een vriendin: “Dit is écht iets voor jou”.

“De ontdekking van de hemel” verscheen in 1992 bij De Bezige Bij en deed direct mijn heilige vuur ontbranden. Harry Mulisch was de Lucifer die mijn liefde voor het boek in lichterlaaie zette en aanwakkerde tot een bibliomaan inferno. Inmiddels heb ik vrijwel al zijn werk gelezen en bezit ik elke titel, in eerste druk en veelal de gewijzigde drukken erna. Bibliofiele uitgaven, zeldzame edities, diverse vertalingen; ik heb er een kast vol van.

Het werk van Mulisch is wat mij betreft ongeëvenaard in het Nederlands taalgebied. Zijn literatuur is immer een gesamtkunstwerk waarin al het mooie, lelijke en immer fascinerende van de wereld op vele schitterende bladzijden samenkomt. De mensheid, kunsten, wetenschap, dood, muziek, religie, liefde, filosofie en verderf.

Zijn boeken zijn een kakofonie van doorwrochte passages, merkwaardige feiten, boeiende gedachtegangen en onwaarschijnlijke realisaties in licht ontvlambare drukinkt. Woorden, zinnen en pagina’s die bij het lezen ontbranden en als een rookwolk om je heen blijven hangen. Om urenlang ademloos in te verdwijnen.

Verder lezen? In Colette staat nog zo’n twee meter Mulisch te wachten op nieuwe lezers. Kom snel langs!