Column Istvan Kops: Op zoek naar een boek
De afgelopen paar weken zat ik op Curaçao. Weg van het thuiskantoor en de antiquarische boekwinkel Colette. Na bijna twee jaar vanwege de pandemie niet gereisd te hebben was ik toe aan verandering van omgeving.
Elke keer als ik op vakantie ga, loop ik bij het inpakken talloze keren om mijn koffer heen. Welke boeken gaan mee en welke niet? Meestal probeer ik de titels op de plek van bestemming af te stemmen. Als ik naar een zwaar bewolkt Schotland ga dan kies ik boeken met een wat sombere atmosfeer en een filosofische inslag. Ga ik naar een zonnig oord als Curaçao, dan ga ik voor het lichtere werk. Thrillers en andere boeken die lekker weglezen. Maar zelfs met die criteria blijft het lastig. Voordat de koffer dicht gaat, zijn er heel wat boeken ingegaan en er ook weer uitgehaald. Het komt er steeds op neer dat ik teveel boeken meeneem. De helft van de boeken gaat ongelezen mee terug. Er is me weleens gevraagd waarom ik geen e-reader neem. Dan kun je honderden boeken meenemen zonder dat je bang hoeft te zijn dat het maximaal toegestane gewicht van de bagage wordt overschreden. Toch doe ik het niet. Het voelt een beetje als vals spelen. Als ik op vakantie ben wil ik niet op een schermpje turen.
Wat ik op Curaçao mis zijn goede boekhandels. Dat heeft me altijd een beetje verbaasd. Curaçao heeft ongeveer honderdvijftigduizend inwoners en is daarmee qua inwonertal te vergelijken met een stad als Zwolle. Zwolle heeft meerdere boekhandels, waaronder het prachtige Waanders in de Broeren. Curaçao telt slechts één kantoorboekhandel en één Bruna. In de schappen ligt vaak een allegaartje aan populaire thrillers en literatuur. Bovendien zijn de meeste boeken niet heel recent uitgebracht. Als je op zoek bent naar een specifieke titel, dan wordt deze besteld in Nederland. Aan een antiquarische boekhandel hoef je hier al helemaal niet te denken.
Tijdens mijn verblijf op het eiland sprak ik af met Norman Jansen, werkzaam voor de Koninklijke Marechaussee. Hij is een expert op het gebied van mensenhandel en mensensmokkel en schreef daarover meerdere boeken. Tijdens mijn gesprek met Norman realiseer ik me dat het eiland twee verschillende gezichten heeft. Het eiland adverteert graag met luxe resorts en prachtige stranden, maar er is ook een schaduwzijde. Criminele organisaties dwingen Venezolaanse vluchtelingen tot zwaar en gevaarlijk werk. In zijn roman Gevangen in dilemma’s illustreert Norman deze twee gezichten door het lot te beschrijven van twee Venezolanen die zich aan een illegale overtocht naar Curaçao wagen, terwijl de toeristen onbezorgd genieten van hun vakantie. Intussen ben ik terug in het koude en natte Nederland dat ik geen moment heb gemist. Op mijn eerste rondje door Colette ga ik op zoek naar een boek van Norman Jansen. Die hebben we niet in huis. Daar moet ik maar eens verandering in brengen. Zo hou ik Curaçao toch een beetje bij me.
