Mijn Colette
Colette is een chaos. Het is een kakafonie van kleur en geur, waar ik meestal enorm van overprikkeld raak. Men snapt dus niet altijd waarom de winkel mij in een bijna meditatieve staat brengt. Ik denk dat ik het inmiddels kan uitleggen…
Het megalomane van deze unieke boekwinkel voelt voor mij als verdrinken zonder verzuipen. Een stilstaande tsunami van letteren. Ondergedompeld worden in één van de mooiste kunstvormen des levens. Het boek.
Ik kan niet goed tegen wanorde, maar Colette is onrust binnen dezelfde categorie. Een plek van alleen maar boeken. Louter woorden. Bergen van hetgeen waar ik het meest van houd en waarin ik al bijna mijn hele leven een ontsnapping vind. Colette is homogene onrust.
De winkel is het Narnia onder de antiquariaten: je opent de deur en je bent in een andere wereld. Colette is de Center Parks onder de boekhandels: “even helemaal weg”. Binnentreden in onze winkel is een speurtocht naar alles wat je niet zocht, maar dat buiten je staat en vooral zelf hebt gevonden.
De stapels en bergen boeken omarmen en geven een gevoel van bescherming en veiligheid. Colette is die dikke jas op koude dagen waarin je kunt wegkruipen. Een pantser tegen de harde buitenwereld die je niet draagt, maar waar je zonder gevecht in kunt lopen. De winkel is een nimmer aflatend warm bad van woorden en verhalen waarin je jezelf tot rust kunt baden.
Reinkenstraat 45 is voor mij een utopische plek waar alles is waar ik het meest van houd, waar ik ontmoet wat ik het beste ken en waar ik mij dus enorm veilig voel.
Colette is voor mij enorme bergen liefde.
